La Mistero de Golgota

varmo, en kiu estas „plorado kaj grincado de dentoj“ pro internaj
malvarmo kaj malhelo.
La tie ĉi cititaj vortoj de la evangelioj estas nenio alia ol
bildece formitaj, vivaj prezentoj de la efikado de eternaj leĝoj.
Ion korpa ni povas percepti eĉ sen la animo, kvankam la
korpa perceptado gvidata de la animo rezultigas esence aliajn
impresojn en la konscio, ol povas peri la pli fajnaj fizikaj
fortoj.
La kredo de l’ popolo, laŭ kiu ne ekzistas korpa vivo sen
„animo“, erare komprenas sub la vorto „animo“ nur tiujn pli
fajnajn, fluidecajn, fizikajn fortojn, eĉ se oni samtempe atribuas
al tiuj fortoj ecojn, kiuj apartenas nur al la vera animo.
Se korpo, fariĝinte senanima, estus ankaŭ „senviva“, tiam
ne tiom multaj senanimaj homoj forprenus de tiu surtera ekzisto
ĝian varmon, kaj la avertoj de la evangelioj estus nenecesaj!
Sed dum la korpo eĉ sen animo fakte havas sian konscion,
kaj dum ankaŭ senanima homo sentas sin kiel korpa „mi“ –
ekzemple en la senco celita de STIRNER ∗ –, estas tute neeble
por ni percepti sen animo la regnon de la pura spirito, la realajn
spiritajn mondojn. –
Tiu „mi“, kiu sole kapablas percepti ankaŭ tie, estas mem
animoelemento, kiu estas travivata kaj tralumata de fajrero da
eterna spirita lumo por eterne, tuj kiam ĝi vekiĝante ekkonis
en si la kapablon fariĝi la eterne lumanta „korpo“ por tiu
∗ Max Stirner (pseŭdonimo de Johann Caspar Schmidt), germana filozofo (1806 –
1856) (Rim. de la tradukinto)
38