La Mistero de Golgota

La kreskado de la animo ankaŭ ne estas progresigata per
profundaj studoj, per filozofiaj ekkonoj, aŭ per la serĉado de
nekonataj fortoj de la naturo!
Oni povas faradi ĉion ĉi kaj tamen jam antaŭ longe esti
perdinta sian animon!
Ekzemple terkultura servisto aŭ ŝarĝoportisto povas atingi
la plej altan kreskadon de la animo tute same kiel la plej erudita
scienculo, – sed povas atingi ĝin neniu, kiu evitas la
devojn apartenantajn al lia socia pozicio, erare opiniante, ke
oni povas servi al la kreskado de sia animo pli bone, se oni
forlasas la mondon aŭ siajn profesion kaj socian pozicion! –
„Kiu penos gajni sian animon, tiu ĝin perdos; sed kiu ĝin
perdos, tiu savos ĝin viva.“
Tiu ĉi malluma vorto signifas interalie, ke „forlasi la mondon“
por trovi la animon neniam povas konduki al la celo, ke
kontraŭe la kreskado de la animo estas trovebla nur tie, kie
oni plej malmulte esperas trovi ĝin: – meze de la aktiva vivo
en la mondo. –
Nur per praktika agado en la ĉiutaga vivo ni povas kreskigi
nian animon! – Ekzistas neniu eblo servi sole al la animo
kaj samtempe ignori la ĉiutagan vivon!
Temas nur pri malkuraĝo kaj inerteco aŭ pri erara filozofio,
se oni reve imagas al si vivon, kiu, dediĉita ekskluzive al la
kreskado de la animo kaj deturnita de la mondo, estu kapabla
atingi tion, kio estas atingebla por la homo de la tero nur en
konstanta luktado kun la fortoj de la mondo. –
Oni certe povas progresigi la mortemajn, pli fajnajn, fluidecajn
fortojn de la korpo, se oni fuĝas el la monda vivo, sed
neniam iu homo kreskigos sian animon, se li ne ĉiutage denove
provas ĝiajn fortojn je la rezistoj, kiujn preparas al li la
42