La Mistero de Golgota

ĉiam estas registrataj en la cerbo, tiom longe, dum ekzistas
vivanta, sana cerbo.
Sed se tie ĉi la sama instrumento registras tre diferencajn
moviĝojn, oni ĝuste tial ne devas neglekti ĉiun distingadon;
kontraŭe oni devas lerni kvazaŭ „legi“ en si mem, kiu el tiuj
specoj de moviĝo iuokaze tuŝas la cerban aparaton.
Se oni volas zorgi pri la kreskado de la animo, oni devas
vole aŭ nevole atribui plej grandan gravecon al la zorgado pri
tiu direktiĝo de la cerbo, al kiu neniu vere anima moviĝo,
neniu tuŝo fare de la fortoj de l’ animo restas neremarkita.
Estas tute ne necese, kaj krome estus preskaŭ neeble, tiucele
malakrigi la sentivecon de la cerbo por alispecaj moviĝoj,
ĉar dum ni vivas ĉi tie kiel teraj homoj, ankaŭ la moviĝoj de
la pli fajnaj fizikaj fortoj de la korpo, same kiel ĝiaj pli krudaj
fortoj, estas gravaj por ni kaj nepre ne restu nerimarkitaj
de la atentemo de l’ cerbo.
Sed: „Celu unue la regnon de Dio kaj“ tion, kion ĝi postulas:
„ĝian justecon“, kiel sekvon de la ĝusta plenumado de
eternaj leĝoj, „kaj ĉio cetera estos aldonita al vi.“
Estas signo de zorgiga malforteco, se oni kredas, ke oni
povas plene konformi al la vivo de la animo nur tiam, se oni
fuĝas for de „la malbona mondo kaj ties kvereloj“, por ne esti
ĝenata de io alia!
Korpaj fortoj pligrandiĝas nur per konstanta uzado kaj per
konstanta ekzercado kontraŭ rezistoj, kaj en tiu ĉi punkto tute
la samo aplikiĝas al la fortoj de la animo!
Kiu ne scias servi al la kreskado de sia animo meze de la
ĉiutaga vivo, sen apartiĝo kaj sen montri la konduton de
mondo-neanto, tiu certe ne atingos kreskadon de la animo, eĉ
se li fariĝus kunulo de tigroj kaj serpentoj en hindaj ĝanga-
40