Infoitalie - ottobre 2011 - CCITABEL

18 Belgique
n Le myrte était la plante sacrée à la déesse de l’amour et
dans l’antiquité grecque on ornait le front des jeunes mariées
de cette plante. Elle est ensuite devenue à Rome le
symbole de la gloire, ainsi que le laurier, avec lequel on
couronnait les vainqueurs des guerres.
n Le couteau, objet typique de l’artisanat sarde, était indispensable
pour chasser, se défendre et construire les habitations.
Ce n’est pas par hasard que les anthropologues le
définissent “le prolongement de la main”.
n Sur l’île de l’Asinara, habite le caractéristique âne blanc.
C’est un âne petit avec des yeux rose-céleste, probablement
à cause d’un albinisme incomplet.
n Les plages sardes sont non seulement de sable blanc mais
aussi…rose! A Budelli, dans l’Archipel de la Maddalena, la
plage à une couleur de corail. Cette couleur est due à la présence
dans le sable de coquilles calcaires d’un protozoaire.
Aujourd’hui la plage rose est devenue un parc naturel.
Wist u dat...
n Drie typische elementen van Sardinië op de werelderfgoedlijst
van de UNESCO staan: het eerste is de Nuraghe
Su Nuraxi van Barumini, het tweede is de Canto a tenore
namelijk een Italiaanse uitdrukking die een zangstijl omschrijft
die een belangrijke rol speelt in het overzicht van
de Sardische tradities. De Canto a tenore is een vorm van
polyfoon gezang gekenmerkt door een kunstvorm die afkomstig
is uit de herdersgemeenschap, een bevolkingsgroep
die het eiland en het Sardisch volk symbolisch voorstelt
(opgenomen in de Lijst van de Meesterwerken van
het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid). Het
derde element is de Cant de la Sibilla, een Gregoriaans lied
dat in het Catalaans gezongen wordt tijdens de Kerstnacht
mogelijk in slechts twee kathedralen namelijk in die van
Alghero en die van Palma de Mallorca.
n De bottarga een typisch gerecht is met uitgedroogde visseneitjes
(tonijn of harder). Zijn naam komt uit het Arabisch
butārikh dat “gezouten visseneitjes” betekent. Gelijkaardige
specialiteiten zijn terug te vinden in andere
kuststreken van de Middellandse Zee zoals in de Provence
of in Sicilië. Vandaag wordt het gegeten als “antipasto” op
een snee brood met een scheutje olijfolie of gebruikt om
pasta’s te kruiden.
n De meest bekende Sardische kaas de Pecorino is met
een DOP-predikaat (Di Origine Protetta = aan de bron beschermd).
Deze is geproduceerd uit schapenmelk afkomstig
van Sardische schapen.
n Het “pane carasau” een typisch Sardisch brood is, afkomstig
uit Barbagia, ook bekend onder de naam carta musica
(muziekpapier) te danken aan zijn kenmerkende dunheid.
n Het eiland zijn huidige naam te danken heeft aan Sardos,
de zoon van Herakles, die volgens de mythe de eerste kolonisator
zou geweest zijn. De Grieken noemden hem “Ichnussa”
van “Ichnos” namelijk een menselijk voetafdruk, te
danken aan de kenmerkende vorm van het eiland.
n De Sardische wijngastronomie zich mag beroemen op het
bezit van één DOCG-wijn (Denominazione di Origine Controllata
e Garantita = gecontroleerde en gegarandeerde
oorsprongsbenaming), van 19 DOC-wijnen (Denominazione
di Origine Controllata = gecontroleerde oorsprongsbenaming)
en van 16 IGT-wijnen (Indicazione Geografica
Tipica = typische geografische aanduiding).
n In het olijfboombos van S’Ortu Mannu bij Villamassargia
de eeuwenoude olijfboom “sa Reina” (de koningin) heerst.
Het is een authentiek natuurmonument met een omtrek
van 15 meters dat beschouwd wordt als de grootste olijfboom
van de Middellandse Zee.
n Volgens een legende, het eiland in het verleden bevolkt
was met enorme mensen waarvan men vandaag de reuzengraven
kan bezichtigen. In feite bewijzen deze gigantengraven
dat deze oude gezamenlijke begraafplaatsen
indertijd op het eiland gebruikt waren.
n De mirte de heilige plant van de godin van de liefde was.
In de Griekse Oudheid versierde men het voorhoofd van
de pasgetrouwden met deze plant. De mirte is daarna
in Rome het symbool van de glorie geworden alsook de
laurier waarmee de winnaars van de oorlogen bekroond
werden.
n Het mes, een typisch voorwerp van de Sardische ambacht,
onmisbaar was om te jachten, om zich te verdedigen en
om woningen te bouwen. Het is geen toeval dat de antropologen
het omschrijven als “het verlengstuk van de
hand”.
n Op het eiland Asinara de kenmerkende witte ezel woont.
Het is een kleine ezel met hemelroze ogen, waarschijnlijk
te wijten aan een onvolledig albinisme.
n Sardinië niet alleen witte zandstranden maar ook roze
heeft! Het strand van Budelli in de La Maddalena-archipel
heeft de kleur van het koraal. Deze kleur is te danken aan
de aanwezigheid van kalkschelpen van protozoa in het
zand. Vandaag is het roze strand een nationaal park geworden.