Handreiking MEP/GEP - Stowa

Europese Kaderrichtlijn Water/Handreiking MEP/GEP
Het meest vergelijkbare natuurlijke watertype.
Voordat ecologische doelen voor niet-natuurlijke wateren kunnen worden
afgeleid, dient getoetst te worden of de GET van het oorspronkelijke
natuurlijke watertype haalbaar is. Bij het afleiden van doelen voor sterk
veranderde en kunstmatige wateren staat vervolgens het meest vergelijkbare
natuurlijke type centraal. De referenties per natuurlijk watertype zijn
door het Landelijk Bestuurlijk Overleg Water (LBOW) goedgekeurd als
onderdeel van de Artikel 5 verplichting (Ref. 13, Ref. 14, Ref. 15). De daarvan
afgeleide invulling van de GET heeft een conceptstatus; bestuurlijke
goedkeuring is gepland voor december 2006, onder meer na verwerking
van de uitkomsten van de internationale harmonisatie van doelen
(Intercalibratie).
Minimalisatie van de inspanning.
Er zijn een flink aantal stappen en handelingen onderscheiden, omdat het
internationale richtsnoer het vertrekpunt is geweest. Het lijkt echter meer
werk dan het in de praktijk zal zijn. In §2.5 zijn diverse suggesties gedaan
over de wijze waarop het proces in de praktijk kan worden uitgevoerd met
een zo laag mogelijke inzet van tijd en geld. Een deel van de activiteiten in
de Handreiking is ook al aan de orde geweest in de risicoanalyse die is
opgesteld voor alle waterlichamen volgens artikel 5 van de richtlijn. Daarin
is - doorgaans op het niveau van rapportage-eenheden - voor alle waterlichamen
vastgesteld wat de knelpunten zijn waardoor de doelstelling voor
natuurlijke wateren niet wordt gehaald. Sindsdien zijn er nog verschillende
veranderingen doorgevoerd, zoals de begrenzing van waterlichamen. Er
kan worden voortgebouwd op de risicoanalyse, maar de activiteiten dienen
veelal met de nieuwste inzichten te worden herhaald.
2.2 HET PROCES IN VOGELVLUCHT
Het proces van het formuleren van een MEP en GEP is in de Guidance on
Heavily Modified and Artificial Waterbodies beschreven in 11 stappen.
Om zicht te krijgen op de beleidsdoelstelling is het nodig om ook het faseren
en verlagen van doelen te beschouwen. Dit resulteert in totaal in een
veertiental stappen (Figuur 2). In deze Handreiking zijn de stappen in
detail beschreven. Dat is gebeurd in hoofdstukken, die elk een aantal met
elkaar samenhangende stappen bevatten. De hoofdstukken zijn eveneens
in Figuur 2 weergegeven.
Het proces exact uitvoeren volgens het internationale richtsnoer sluit niet
altijd goed aan bij de praktijk. Sommige handelingen komen op verschillende
plaatsen in het proces terug. Daarom kan in de praktijk een andere
volgorde worden aangehouden. Hieronder wordt deze beschreven en
wordt een koppeling gelegd met de stappen in het internationale richtsnoer/deze
Handreiking (tussen [ ], zie ook Figuur 3).
• Karakterisering waterlichamen.
o Neem een waterlichaam; in het vervolg van het proces is clustering
van waterlichamen vaak mogelijk [1].
o Inventariseer huidige gebruiksfuncties en belastingen van het
waterlichaam; bij belastingen gaat het om fysieke ingrepen,
beheer [3, 4] en om emissies.
o Beschrijf de hydromorfologische-, fysisch-chemische- en biologische
effecten van de belastingen (om hierna maatregelen te kunnen
formuleren en later de status te kunnen onderbouwen).
15