Handreiking MEP/GEP - Stowa

Europese Kaderrichtlijn Water/Handreiking MEP/GEP
nale schaal worden geclusterd en samenwerking tussen waterbeheerders
van verschillende stroomgebieden kan een optie zijn.
3. Als een beoordeling transparant en duidelijk is dan hoeft er geen extra
werk te worden verzet. De dijken van het Markermeer beschermen
grote verstedelijkte gebieden en zijn dus onmisbaar voor de veiligheid.
Deze constatering zal niet onderbouwd hoeven worden met gedegen
sociaal-economische analyses, omdat ze voor iedereen vanzelf spreekt.
Verschillende methoden mogelijk
Er zijn verschillende beoordelingsmethoden die het meeste gebruikt zullen
worden.
1. Beschrijvende (kwalitatieve) methoden kunnen worden ingezet als de
positie helder is en geen gedetailleerde analyse noodzakelijk is.
Beschrijvende methoden kunnen ook noodzakelijk zijn als de milieutechnische
of sociale effecten niet kunnen worden gekwantificeerd.
2. Eenvoudige kwantitatieve eenheden ter beoordeling van het effect of
de opbrengst - dit geeft een beschrijving van de relatieve wijziging.
3. Als deze twee methoden niet toereikend blijken dan wordt een beroep
gedaan op benchmarkinformatie of meer diepgaande economische
analyse methoden.
Verder zijn voor veel voorkomende watertypen en ingrepen/maatregelen
in Nederland default (gemiddeld geldende) MEP’s en GEP’s afgeleid
(Bijlage 6 en Ref. 18). Het gaat hierbij om grotere beken, laagveenplassen,
brakke wateren en kanalen. Deze MEP's en GEP's zijn vooral een illustratie
van de wijze waarop de afleiding kan plaatsvinden en kunnen soms worden
overgenomen of gebruikt als vertrekpunt voor waterlichaamspecifieke
MEP’s en GEP’s.
Voorbeelden ter illustratie
In deze Handreiking zijn per handeling voorbeelden gegeven. Deze zijn
voor een belangrijk deel gebaseerd op ervaringen tijdens pilotprojecten die
gelijktijdig plaatsvonden met het ontwikkelen van deze Handreiking. De
voorbeelden geven de interpretatie van dat moment en zijn niet maatgevend.
Oorspronkelijk watertype of het meest vergelijkbare?
Formeel moet bij de stappen voor de statusbepaling van niet-kunstmatige
wateren (stap 3 tot en met stap 6) worden getoetst aan de GET van het
oorspronkelijke, natuurlijke watertype (voorbeeld Markermeer:
Overgangswater type O2). Als het evident is dat het waterlichaam ook
redenerend vanuit het ‘huidige natuurlijke type’ de status sterk veranderd
krijgt, is het verstandig om al vanaf stap 4 vooral uit te gaan van dat type
(voorbeeld Markermeer: Meer type M21) bij het bepalen van de meest
geschikte maatregelen.
23