Marisa de Villiers

Die rede hiervoor is dat kinders oor bepaalde kognitiewe beperkinge en ook oor minder
lewenservaring beskik. Aangesien alle kinders gedurende hulle ontwikkeling met
uitdagings gekonfronteer word, is die kinderjare dus die optimale tyd om te fokus op die
bevordering van kinders se bevoegdheid en geestesgesondheid (Boyden, 2003; Roberts,
Brown, Johnson & Reinke, 2005). Verskeie outeurs het opgemerk dat die
middelkinderjare ‘n betreklike kwesbare stadium is, aangesien daar belangrike
veranderinge plaasvind en eise aan die kinders gestel word in terme van skool, sport en
die ontwikkeling van vaardighede, voordat adolessensie betree word. Die oorgang na
adolessensie word beskou as ‘n kritiese stadium wat toekomstige aanpassing kan
beїnvloed (Dawes, 1990; O’Dougherty Wright & Masten, 2006). Programme wat fokus op
die bevordering van welstand in die middelkinderjare, kan die suksesvolle oorgang na
adolessensie en aanpassing in die sekondêre skool vergemaklik.
Roberts (1999) merk op dat daar relatief min programme beskikbaar is wat die emosionele
welstand van kinders binne die skoolomgewing, aanspreek. Die voorsiening van
toeganklike sielkundige ondersteuningsdienste en proaktiewe intervensiestrategieë is van
uiterste belang vir alle kinders (Duncan & Rock, 1995; Robertson & Berger, 1994).
Depressie- en selfmoordsyfers onder kinders neem toe, en dus is dit belangrik dat kinders
bekendgestel word aan programme wat nie uitsluitlik op hoë-risikogroepe fokus nie, juis as
gevolg van die fokus op voorkoming (Frydenberg et al., 2004). Rosenman (1998) voer
aan dat voorkomingsprogramme oneffektief sal wees indien dit uitsluitlik op hoё-risikoindividue
fokus. Frydenberg en kollegas (2004) sluit hierby aan deur te verwys na ‘n
spesifieke behoefte aan universele skool-gebaseerde intervensieprogramme wat
stresweerstandigheid in kinders kan bevorder. Daar is ‘n aansienlike behoefte binne die
Suid-Afrikaanse konteks geïdentifiseer vir programme wat hierdie leemte kan vul en wat
op ‘n wetenskaplike wyse geëvalueer kan word. Dus val die klem al hoe meer op die
behoefte aan intervensies om kinders te bemagtig, ten einde weerstand te kan bied teen
die stressors wat deel uitmaak van hul lewe (Lockhat en Van Niekerk, 2000; Richter,
2003).
24