Als dieren konden praten…….

Nu vraag je misschien: hoe gedragen onze longen zich wanneer wij ons bij grote diepten aan
zo’n hoge druk blootstellen. Klappen ze daarbij niet in elkaar als een natte zak en worden ze
daarbij niet verpletterd?
Bij alle landzoogdieren zijn alleen de luchtpijpen en de grote bronchiën met kraakbeenringen
uitgerust, opdat ze bij het inhaleren van lucht open blijven. Je kent die verstevigingen ook
wel van de slang van een stofzuiger. Maar bij walvissen heeft de Schepper deze versterking
tot in de kleinste vertakkingen van de bronchiën doorgevoerd. Onze luchtwegen kunnen dus
niet samengedrukt worden. Bovendien staat deze constructie een snelle luchtverversing van
onze longen toe.
Om een zo lang mogelijke duiktijd voor ons mogelijk te maken, heeft de Schepper ook nog
een weergaloos energiebesparend programma ontworpen. Tijdens het duiken slaat het hart
nog maar half zo snel als aan de oppervlakte. Minder belangrijke lichaamsdelen of gebieden
die niet direct van levensbelang zijn, kunnen wij tijdelijk van de bloedsomloop ‘afsluiten’. De
bloedstroom wordt door een systeem van spieren die aders afsluiten verdeeld en geregeld
zoals bij een net van eenrichtingswegen. Tijdens de duikfase worden op deze manier
belangrijke organen zoals hersenen, hart en ruggenmerg van zuurstof voorzien. Een
onmisbaar orgaan voor onze zeer specialistische duiktechniek is het zogenaamde
wondernetwerk (rete mirabile), dat de Schepper alleen bij ons walvissen ingebouwd heeft.
Jullie wetenschappers hebben nog niet alle complexe functies onderzocht, maar voor de
zuurstofvoorziening en bij de druknivellering speelt het wondernetwerk een centrale rol.
Maar waarvoor dient deze meesterlijke duikuitrusting? Waarom daal ik af in die afgrond,
waar geen enkele zonnestraal doordringt – in de eeuwige nacht en donkerste diepten? Men
zegt van mij dat ik de koning van de alleseters ben. Maar eerlijk gezegd, inktvissen zijn mijn
lievelingsgerecht – en die zijn er alleen maar op grote diepte. Ik slok duizenden kleine
inktvissen op. In de maag van een gedode soortgenoot telden jullie walvisvangers eens 28.000
stuks. Grotere exemplaren eet ik zelfs per dozijn. Om de waarheid te zeggen, op de bodem
van de oceaan kun je de grootste delicatesse van alles vinden: de reuzen inktvis. Dit dier
waarover veel sagen in omloop zijn, kan acht meter lang worden met tentakels van wel 15
meter. Zulke kanjers heb ik al in zijn geheel naar binnen geslokt. Weliswaar gaat er meestal
een indrukwekkende ‘titanenstrijd’ aan vooraf, voordat zij in mijn maag belanden. Met mijn
fijne oriënteringssysteem kan ik mijn buit absoluut zeker opsporen. Ik zend klikgeluiden uit,
waarvan ik vervolgens de echo’s weer opvang. Ondanks de diepste duisternis informeert mijn
sonarsysteem mij zeer nauwkeurig over het aantal en de grootte van de buit.
Onze neus – niet midden in het gezicht, maar boven op de schedel
In tegenstelling tot alle landzoogdieren bevindt zich onze neus niet midden in het gezicht,
maar aan de bovenkant van de kop, op de schedel. Dat heeft de Schepper op deze manier
gedaan, zodat wij als we horizontaal zwemmen de neus op het hoogste punt van het lichaam
hebben. Onze neus is meer een soort snorkel die we gebruiken voor het inademen. Wanneer
we niet ademen, houden wij de neus met een zware kringspier afgesloten. Samen met het in
de vorm van een ganzensnavel verlengde strottenhoofd, dat ook nog een afsluitbaar ventiel
bevat, wordt voorkomen dat via ons ademhalingssysteem water in de longen komt. In
tegenstelling tot alle andere zoogdieren en de mensen hebben de neusgaten geen open
verbinding met de mondholte. Daardoor kunnen wij onder water onze bek wijd openen,
zonder gevaar te lopen dat er water in de longen komt. De neus is heel gecompliceerd
gebouwd, en iedere walvissoort, stel je dat eens voor, heeft een eigen neusconstructie
gekregen. Terwijl de baardwalvissen twee neusgaten hebben, hebben de tandwalvissen er
slechts een. Aan onze dampstraal kun je dus op grote afstand al zien of je een baardwalvis of
een tandwalvis voor je hebt. De dampstraal is dan ofwel in tweeën gedeeld, of je ziet maar
één enkele wolk. In jullie kinderboeken worden wij dikwijls met een mooie uit de kop
13