Als dieren konden praten…….

Schepper heeft daarom iets bijzonders voor ons uitgedacht.
Bij het vliegen worden mijn longen ondersteund door een reeks blaasbalgen. Dat zijn
verschillende grote luchtzakken (in de tekening blindzakken), die zowel met de longen als
ook met bepaalde holle ruimten in de botten verbonden zijn. Door het voortdurende
samentrekken en ontspannen van de vliegspieren worden deze luchtzakken in het zelfde ritme
samengeperst en ontspannen. Ze worden gevuld door de druk van de tegenwind bij het
vliegen. Door deze bijzondere constructie worden de longen bij iedere ademhaling tweemaal
doorgelucht (bij het inademen en bij het uitpersen van de luchtzakken). De luchtzakken
dienen bovendien als koelinstallatie voor het zwaarbelaste vliegspierstelsel en als kussen voor
de innerlijke organen. Ook dat is beslist nodig, want anders zouden onze ingewanden bij de
plotselinge rem- en versnellingsmanoeuvres voortdurend heen en weer glijden en zouden wij
moeten overgeven.
Mijn voedsel
Het grootste deel van mijn voeding vind ik in de lucht. Terwijl ik voor mijn jongen voedsel
zoek, jaag ik dagelijks minstens 15 uur door de lucht. Omdat wij zulke slanke spitse vleugels
hebben, zijn wij zeer wendbaar, en kunnen wij de nodige insecten in de lucht vangen. Wij
eten vliegen en muggen, maar ook bladluizen en vlinders – wat maar voorhanden is. Daarbij
kunnen wij onze snavel zeer wijd opensperren. In Hongarije waren enkele duizenden van ons
in staat om een groot maïsveld binnen twee dagen geheel te zuiveren van zwarte bladluizen.
Omdat er bij jullie in de winter geen insecten rondvliegen, moeten wij ons naar zuidelijker
landstreken begeven. Wij vliegen dan naar het Midden-Oosten of dieper Afrika in. Ten zuiden
van de Sahara vinden wij voldoende voedsel. In april of mei vliegen wij graag weer naar ons
oude nest terug.
Mijn ergernis
Terwijl wij afwezig zijn maken mussen het zich vaak gemakkelijk in ons nest. Stel je eens
voor dat je van vakantie thuis komt en een vreemde heeft bezit genomen van je woning. Dan
zou je beslist meteen de politie halen. Maar omdat wij geen politie hebben moeten wij de
krakers zelf verdrijven. Je kunt je voorstellen dat dit niet altijd zachtzinnig verloopt. Soms is
het gevecht zo heftig dat het nest naar beneden stort. En een keer, ik moet het tot mijn
schaamte bekennen, hebben wij de betrapte mussen ingemetseld en laten verhongeren.
Mijn thuis
Je hebt mijn huis vast wel eens gezien. Het is eigenlijk een soort aanleunwoning. Ik houd me
slechts een paar maanden erin op. Het wordt gebouwd van een dunne leempasta, en hoog
tegen een voor de regen beschutte plaats aan een buitenmuur geplakt. Meestal worden wij
door een paar andere zwaluwen bij de bouw geholpen, zodat wij in 10 tot 14 dagen klaar zijn.
Ik wil niet verzwijgen dat het ook daarbij heel ‘menselijk’toegaat. Wanneer de buren niet
oppassen, stelen wij doodleuk wat van het nestmateriaal dat zij al aan hun eigen nest geplakt
hebben. Op die manier besparen wij ons weliswaar enkele vluchten, maar halen ons tegelijk
veel ergernis op de hals, want natuurlijk proberen onze buren bij ons hetzelfde.
Ons nest bouwen wij bijna helemaal dicht. Alleen aan de bovenkant blijft een klein vlieggat
open. Van binnen bekleden wij het zorgvuldig met mos, grashalmen, kleine veren en pluisjes.
Je kunt er zeker van zijn dat het altijd netjes en schoon is in ons nest. Wanneer het er soms
anders uit ziet, dan ligt dat aan de mussen die zich er brutaal in genesteld hebben.
Weet je overigens dat wij ook in de Bijbel voorkomen? In Psalm 84 staat in de verzen 4 en 5 :
23