Als dieren konden praten…….

gelijktijdige beweging van beide vleugels zou ik geen meter kunnen vliegen. Bovendien
moeten wij onze ‘armen’ (d.w.z. vleugels) sneller dan elk ander dier heen en weer bewegen.
Recordhouder is onze kleinste collega, de piepkleine, slechts drie centimeter grote kolibrie.
Die speelt het klaar om zijn vleugels in één seconde tachtigmaal op en neer te bewegen. Als
jij in verhouding tot jouw lichaamsgewicht dezelfde kracht zou willen ontwikkelen, dan zou
je iedere seconde 56 zakken cement een meter hoog moeten opheffen. Je ziet dus, dat vliegen
zeer veel kracht vergt. Onze vliegspieren behoren daarom – in verhouding tot onze
lichaamsgrootte – tot de sterkste spieren in het dierenrijk. Zij maken een derde van ons
lichaamsgewicht uit.
Wetenschappers hebben vastgesteld dat een adelaar constant een energie levert gelijkwaardig
aan een tiende kilowatt. Ik erken dat ik dat niet presteer. Ik ben dan ook veel kleiner. Maar
raad eens wat de capaciteit van een mens is! Die bedraagt zegge en schrijve niet meer dan die
van de gemiddelde adelaar. Met een dergelijke armzalige prestatie zou je nog geen minuut in
een zweefvlucht kunnen blijven, laat staan een vlucht te maken die aandrijving vereist.
Mijn veren
Je vindt deze waarschijnlijk heel gewoon, maar kijk eens naar je eigen huid met de weinige
haren erop. Kijk eens naar het vel van een Guinees biggetje, de schubben van een karper, of
de koude huid van een kikker– niets daarvan overtreft onze veren in complexiteit, lichtheid en
schoonheid. Je hebt vast wel eens van de theorie gehoord, die er vanuit gaat dat onze veren
zich ontwikkeld hebben uit reptielschubben. Nou nee, dat kan ik niet geloven. Ik geloof wat er
in jullie geloofsbelijdenis staat: “Ik geloof dat God evenals elk schepsel ook mij geschapen
heeft.”
Neem eens een van onze veren ter hand, en leg die eens onder een sterk vergrotende loep of
nog beter onder een microscoop en bekijk de structuur. Je zult een geniale combinatie van
sterkte, elasticiteit en lichtheid (“zo licht als een veertje”) vinden, die gewoonweg niet kan
worden geïmiteerd, zelfs niet door jullie vliegtuigontwerpers.
Vanuit elke veerschacht steken aan beide zijden parallel aan elkaar honderden zogenaamde
baarden. Bij een kraanvogel zijn dat er ongeveer 650. Dat kun je al met het blote oog zien en
zonodig natellen. Maar vanuit elk van deze 650 baarden steken aan beide zijden weer
meerdere honderden paren baardjes. In totaal meer dan anderhalf miljoen per veer.
Om te voorkomen dat de lucht zonder effect tussen de baarden en baardjes wegstroomt, heb ik
een speciaal hulpmiddel nodig, die de vele honderden baardjes elastisch met elkaar verbindt.
21