Dagstukkies - Reon Du Plooy

Maandag
11 Februarie
Hoe kan ek die genade van God verduidelik? Hoe kan
ek dit definieer? Die GROOT ontferming. Hoe kan ek in
die spieël kyk? En verstaan dat God’s genadevingers
selfs aan mý kan vat? Hier aan die anderkant van die
kontinuum. Om my vas te druk teen sy groot
genadebors. En my skoon te was met genadebloed.
Sagwit soos ’n pasgebore lam. En die fluistering in 2
Korintiërs 12:9: “My genade is vir jou genoeg. My krag
kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.”
Paulus het die genade van sy Here goed verstaan. God
het die enorme kennis daar op die pad na Damaskus
aan hom openbaar. 9 Ek is immers die geringste van die
apostels en is nie werd om ’n apostel genoem te word
nie, omdat ek die kerk van God vervolg het. 10 Maar deur
die genade van God is ek wat ek is. Sy genade aan my
was nie tevergeefs nie; inteendeel, ek
het harder gewerk as hulle almal; eintlik was dit nie ek
nie, maar die genade van God wat by my is. (1 Korintiërs
15:9-10)
Genade, onbeskryflik groot. Paulus is deeglik bewus
van die strekking van sy woorde in Romeine 12:1: “En
nou doen ek ’n beroep op julle, broers, op grond van
die groot ontferming van God…” Hy doen ’n beroep
op gelowiges. Teen die agtergrond van die GROOT
ontferming. Die GROOT genade. Die GROOT grasie.
Van ons Here wat so gemaklik daar op sy genadestoel
sit en links en regs vergifnis uitdeel. Die tipe vergifnis
wat tog so teen my menslike grein indryf. Menslike
genade is soveel enger as die genade van God. Die
idee om te vergewe maar nie noodwendig te vergeef
nie, byvoorbeeld. Ek is sonder ’n genade-bril gebore.
En dit vat baie moed om die bril op te sit en met ander
oë na veral die ménse om my te kyk. Nie net na
geliefdes nie, maar ook na ander.
Die GROOT ontferming
Hoe verstaan ek dit?
Dit is juis hierdie ongenadige menslike natuur wat my
grootste hulp is om die strekking van my Here se
genade beter te begryp. God se genade is alles wat
wêreldse genade nié is nie. Henry Newton het dit
mooi verstaan. ’n Slawesmous. ’n Wreedaard wat min
genade betoon het teenoor die mense wat hy so
sonder grasie gevange geneem, per skip vervoer en
verkoop het. Hy laat my baie aan Saulus dink. Tog het
die nuwe Henry, gebore uit die oue, iets van Jesus
Christus gesien. Amazing grace! How sweet the sound /
That saved a wretch like me! / I once was lost, but now
am found; / Was blind, but now I see… How precious
did that grace appear / The hour I first believed! Bykans
300 jaar gelede.
Ek staan steeds voor die spieël. En sê eers sagter en
dan al harder vir Paulus na: “Deur die genade van God
is ek wat ek is!” Die verwronge, onbevredigende
beeld van ’n mens verander. En uit die waas verskyn
’n helder beeld. Van ’n Here aan ’n kruis. Kompleet
met spykers deur ledemate en ’n doringkroon op die
kop gepers. Die spies wat skuins uit die sy hang en die
water wat drup. En dan die wonderlike lig as Hy die
doodskleed afgooi en die graf in oorwinning verlaat.
God se genade strek sover as Jesus Christus. Die
GROOT verbondsgenade. Dei Gracia. Deur die guns
van God. The fountain of grace.
And grace means there is nothing I can do to make God
love me more, and nothing I can do to make God love
me less. It means that I, even I who deserve the
opposite, am invited to take my place at the table in
God’s family. (Philip Yancey in What’s so Amazing
about Grace?)
Gesels as gesin saam oor die genade van God. Noem dinge in jul lewens op waar God se genade sigbaar is.
Gesels ook oor die feit dat ons ook teenoor ander mense genade moet betoon. Wat beteken dit? Lees saam die
gelykenis van die ongenaakbare skuldeiser in Matteus 18:21-35. Sê wat dit vir julle beteken.
Bid saam en vra dat die Heilige Gees ons sal help om genade teenoor alle ander mense te betoon.