Dagstukkies - Reon Du Plooy

LIGGAAM
My body employ a bewildering zoo of cells, none of
which individually resembles the larger body. Just so,
Christ’s body comprises an unlikely assortment of
humans. Unlikely is precisely the right word, for we are
decidedly unlike one another and the One we follow.
From whose design come these comical human shapes
which so faintly reflect the ideals of the Body as a
whole?. . . Yet our study of the Body of Christ must
allow for this impossible dream, for all we are is a
collection of people as diverse as the cells in the human
body. (Dr. Paul Brand en Philip Yancey in Fearfully and
Wonderfully Made)
Die wonder van God’s skepping hou nooit op om my
te skok nie. Dit is terselfdertyd ongelooflik wonderlik,
vreemd en skrikwekkend. Mense. Die kroon van die
skepping. Elkeen anders. Ek is stoksielalleen en uniek
in my fisieke samestelling. ’n Effens benoude gevoel
van eensaamheid stoot in my bors op. Om te dink dat
selfs die kinders uit my lyf gebore, geheel en al verskil
van wie ék is.
Stemme verskil. Selfs die woorde wat uit verskillende
monde kom, verskil. Elkeen se liggaamsbou is anders.
Persoonlikhede verskil. Dink anders. Doen anders. Kyk
anders. Hoor en begryp op verskillende maniere. Selfs
as ons met dieselfde inligting gekonfronteer word.
Smaak verskil. Gesigsuitdrukkings en maniertjies.
Hoe moeilik is dit nie om in hierdie wêreld van
uiterstes te oorleef nie. Om elke dag so met
andersheid gekonfronteer te word. En dan het ons
nog nie eens begin praat van verskille in opvoeding,
omstandighede, kultuur en generasies nie. Om ander
te verstaan is werklik ’n aangeleerde deug.
So dikwels loop ek mense raak wat bedreig voel deur
andersheid. En soms is ek die skurk in die verhaal wat
geskok is deur ’n ander se unieke uitkyk of manier. Ek
Dinsdag
26 Februarie
hou mos maar daarvan om dinge vanuit my hoek
gade te slaan!
In plaas daarvan om met verwondering te reageer op
God se verskillende skepsels, is ek eerder geneig om
met afgryse vervul te word as ek agterkom dat
iemand van my verskil. Ek sukkel elke dag om vrede te
maak met die mense om my - almal deur dieselfde
God geskep. Ek lewer selfs kommentaar op openbare
figure wat ek nie ken nie. Mense van wie ek net af en
toe hoor of wat ek net so nou en dan sien. Op
televisie of in die koerant. En as ek Paulus se woorde
in Romeine 12 lees, moet ek weer oor hierdie saak
besin. Om my kop reg te kry. 4 Ons het baie lede in een
liggaam, en die lede het nie almal dieselfde funksie nie.
5 Net so is ons, al is ons baie, in Christus een liggaam, en
almal afsonderlik lede van mekaar. 6 Ons het
genadegawes wat van mekaar verskil volgens die
genade wat God aan elkeen van ons gegee het.
Hoe wonderlik is die liggaam van ons Here nie! Elke
orgaan op sy plek. Elke ledemaat weet wat van hom
verwag word. Elke eenvoudige selletjie belangrik. Die
witbloedsel wat die vyand moet afweer. Die hart wat
bloed pomp. Die longe wat in, uit, in, uit. Die
kleintoontjie wat balanseer. ’n Pragtige geheel. Die
gelaatstrekke perfek. Ons is immers na sy beeld
gemaak. Die beeld van die enigste God en Here.
14 Ek wil U loof, want U het my op ’n wonderbaarlike
wyse geskep. Wat U gedoen het, vervul my met
verwondering. Dit weet ek seker: 15 geen been van my
was vir U verborge toe ek gevorm is waar niemand dit
kon sien nie, toe ek aanmekaargeweef is diep in die
moederskoot. 16 U het my al gesien toe ek nog ongebore
was, al my lewensdae was in u boek opgeskrywe nog
voordat ek gebore is. 17 Hoe wonderlik is u gedagtes vir
my, o God, hoe magtig hulle almal! (Psalm 139)
Gesels saam oor wat elke lid van die gesin se unieke eienskappe is. Dink aan dinge en gewoontes van elke
gesinslid wat hom of haar anders maak as die ander. Sê as ’n gesin saam dankie dat God elkeen wonderlik anders
gemaak het en dat elkeen nie dieselfde is nie! Sê dankie dat julle mekaar het.