Dagstukkies - Reon Du Plooy

Maandag
25 Februarie LAPPIES
Ek hou tog so daarvan om die Liggaam van Christus
met ’n lappieskombers te vergelyk!
’n Wonderlik interessante kombers. Verskillende
blokkies elk in ’n ander vorm en kleur. En tog sien ek
’n eenheid. Die patroon netjies en met ’n geoefende
hand ontwerp en uitgelê. Elke lappie op sy plek om
deel van die groot geheel te vorm. Party dele
eenvoudig en doelmatig. Ander weer ingewikkeld en
inspirerend. Ryk kleure en garing wat pas. Hier en
daar ’n effense skeefte. Maar tog, verbasend, nie
ongemaklik op die oog nie. Dit is maar mense wat
bygedra het tot die kleur en vorm.
Elke lappie het ’n storie te vertel. Elke blokkie iets wat
bygedra het tot die sukses. ’n Geboorte of sterfte. ’n
Doop. ’n Wedergeboorte. ’n Woord wat moed en
inspirasie bring. Of dalk troos. ’n Daad van liefde
tussen broers. Geloof wat versterk word. ’n Noot van
aanbidding en lofprysing. ’n Gebed. O, die
gebedslappies staan bo al die ander uit...
Elke lappie omring deur ander wat deel vorm van
dieselfde kombers. Lekker snoesig en veilig. Deel van
iets veel groter as wat enige van die lappies kan dink
of begryp. Die groot Krag wat alles so netjies
bymekaar hou en orde in die chaos vind. Hy het
immers die groter prentjie voor oë.
Die werk aan die kombers kom nooit tot ’n einde nie
en elke dag word lappies aangelas – sommige met
blydskap, vreugde en dankbaarheid en ander met
hartseer, pyn en verootmoediging. Vandag se lappies
word môre se kombers en so word ons almal
toegevou in die warmte en snoesigheid van ons Here
se liefde en genade.
God se wonderbaarlike seën en genade loop soos ’n
goue draad deur elke blokkie. Netjies gekwilt oor die
laslapkombers. Die enigste deel van die kombers wat
perfek en sonder foute is. In interessante vorms en
draaie. Elke blokkie uniek en met liefde bewerk.
En het jy gesien? Die kombers lewe! Dit is nie dood en
gevoelloos nie. Dit strek veel dieper en verder as ’n
lewelose stuk lap. Dit beweeg. Wapper in die asem
van ons Here. Driedimensioneel en wonderlik. So teen
die blou-blou lug.
Ek woel en werskaf ’n leeftyd lank aan my beskeie
stukkie lap. Om saam met die res van die lappies ’n
aanneemlike geheel te vorm. En saam hoop ons dat
ons eendag ons kombers vir die Here as ’n geskenk
kan aanbied wat Sy hart warm maak en met trots vul.
4 Ons het baie lede in een liggaam, en die lede het nie
almal dieselfde funksie nie. 5 Net so is ons, al is ons baie,
in Christus een liggaam, en almal afsonderlik lede van
mekaar. (Romeine 12)
A s daar iewers ’n laslapkombers in die huis is, haal dit uit en
la at die gesin saam kyk na die blokkies wat aanmekaar gewerk
is . Elke blokkie lyk anders maar vorm tog ’n geheel. Gesels oor
’n laslapkombers as ’n beeld van hoe die kerk van Christus lyk.
G esels saam oor God se handewerk in die kombers. Hy is die
g aring waarmee die kombers gekwilt word. Sy invloed loop oor
el ke blokkie.
A s julle gesin ’n lappieskombers vir God kon maak, hoe sou
ju lle graag wou hê moet julle lappieskombers lyk?