hoofdstuk 5 aandoeningen van het spijsverteringsstelsel

4.7.4 Prognose
De prognose is meestal slecht bij grote huisdieren gezien de beperkte chirurgische
mogelijkheden. Aangezien er na de initiële strictuur vorming nog een (beperkte)
remodellering met verwijding van de diameter kan optreden, wordt aangeraden een tweetal
maand te wachten vooraleer over te gaan tot chirurgie of vooraleer een definitieve prognose te
formuleren.
4.7.5 Behandeling
Meerdere technieken zijn beschreven met wisselende succespercentages. Intraluminale
resectie van het littekenweefsel en uitrekken met een ballon onder druk (boulinage) zijn
eveneens anecdotisch beschreven.
4.8. PERFORATIE VAN DE SLOKDARM
4.8.1 Etiologie
Slokdarmperforatie kan optreden na een diep halstrauma, na opname van scherpe voorwerpen,
na een langdurige obstructie, bij sondage van de slokdarm of na opgeven van bolussen.
4.8.2 Symptomen
Na een slokdarmperforatie komt slokdarminhoud in het omgevende weefsel terecht en
induceert daar een ontstekingsreactie, waarbij vaak gasvormende kiemen betrokken zijn. Gas
ontsnapt ook uit de slokdarm via de ructus. Dit is een pijnlijk proces (kreunen) en gaat
gepaard met dysfagie, speekselen en vaak ook tympanie. Wegens sepsis gaat de algemene
toestand ook vlug achteruit.
Bij perforatie in het cervicale gedeelte van de slokdarm is er uitwendig een crepiterende
zwelling te voelen, bij intrathoracale perforaties zal eerder pneumomediastenum en pleuritis
optreden.
Sondage kan vals negatief zijn, soms kan er bloed of weefselstukjes aan de kop van de sonde
teruggevonden worden.
4.8.3 Diagnose
De diagnose wordt gesteld aan de hand van de symptomen, aan de hand van sondage en
vooral aan de hand van endoscopie of radiografie.
4.8.4 Prognose
De prognose is zeer slecht en meestal verloopt de aandoening fataal binnen de eerste dagen na
de perforatie.