Ontwerp van decreet houdende diverse bepalingen inzake energie

Stuk 2031 (2012-2013) – Nr. 1 13
Gewest, produceren hernieuwbare energie op grond van dezelfde technologieën en wekken
bijgevolg energie op die even duurzaam is” (B.4.4.). Het Hof meent dat: “Hoewel dat systeem,
in de mate waarin het een rol speelt, kan rechtvaardigen dat de minimumsteun voor
hernieuwbare energie geïnjecteerd in het transmissienet lager ligt dan de minimumsteun
voor hernieuwbare energie geïnjecteerd in het distributienet, kan het niet rechtvaardigen
dat voor de hernieuwbare energie geïnjecteerd in het transmissienet geen enkel recht op
minimumsteun bestaat.” (B.5.2.).
Het Hof vernietigt de bestreden bepaling dus wegens die lacune, meer bepaald “de ontstentenis
van een vergelijkbare minimumsteun voor de productie van elektriciteit uit hernieuwbare
energiebronnen die is opgewekt in installaties die zijn aangesloten op het transmissienet”
(B.6.).
Het Hof besliste echter de gevolgen van de vernietigde bepalingen te handhaven tot 1 juli
2013. Het Hof stelt tevens uitdrukkelijk dat “de vastgestelde ongrondwettigheid […] geen
betrekking [heeft] op de tekst zelf van de artikelen 7.1.6 en 7.1.7 van het Energiedecreet, in
de mate waarin zij voorzien in een minimumsteun voor hernieuwbare energie geïnjecteerd
in het distributienet of in gesloten distributienetten”, zodat de vernietiging geen gevolg
heeft voor de reeds door de distributienetbeheerders betaalde minimumsteun (B.6.).
Het staat thans aan de decreetgever om de leemte in de decreetgeving op te vullen door
hetzij de hele regeling af te schaffen, hetzij de regeling aan te passen en daarbij – aan de
hand van objectieve criteria – de omvang en modaliteiten van de minimumsteun die moet
worden betaald door de transmissienetbeheerders bepalen. Er wordt voorgesteld om de
voorwaarden die reeds van toepassing zijn op groenestroominstallaties, aangesloten op
het distributienet, ook van toepassing te maken op de installaties aangesloten op het transmissienet.
In dit kader dient in herinnering te worden gebracht dat het Grondwettelijk Hof in onderdeel
B.5.2 van het voornoemde arrest ook aanvaardde dat het steunbedrag op objectieve
gronden kan worden gemoduleerd naargelang de energie in het transmissienet of het distributienet
wordt geïnjecteerd. Er zijn ten deze objectieve gronden voor een diversifiëring
naargelang datum van ingebruikname en spanningsniveau.
2. Minimumsteun voor de verlenging van de steunperiode op basis van vollasturen
Voor de verlenging van de steunperiode op basis van niet-afgeschreven investeringen (artikel
7.1.1, §1, vierde en vijfde lid van het Energiedecreet) wordt het aantal certificaten
bepaald via de toepassing van een bandingfactor. Voor deze certificaten is er expliciet een
minimumsteun van 93 euro ingeschreven in artikel 7.1.6, §1, zesde lid, van het Energiedecreet.
Wat de verlenging op basis van vollasturen (artikel 7.1.1, §1, derde lid, van het Energiedecreet)
betreft is de netbeheerder momenteel echter niet verplicht om deze bijkomende
certificaten op te kopen aan minimumprijs. Dit omdat in artikel 7.1.6, §1, achtste lid, van
het Energiedecreet duidelijk staat dat de opkoopverplichting aan minimumprijs voor de
netbeheerder loopt over een periode van tien jaar (20 voor PV in dienst voor 1 augustus
2012 en GFT-vergisters met nacompostering) vanaf de inwerkingstelling van de nieuwe
productie-installatie.
Voor de verlenging van de steunperiode op basis van vollasturen worden de certificaten
uitgereikt per 1000 kWh groenestroomproductie zonder toepassing van een bandingfactor.
Om de vooropgestelde rendabiliteit te garanderen, is het nodig om voor deze certificaten
de minimumprijs te hanteren zoals bepaald in artikel 7.1.6, §1, vierde en vijfde lid, van
het Energiedecreet, hetgeen momenteel niet het geval is.
V L A A M S P A R L E M E N T