Sierra de Gredos - BIKE & trekking

veranderd zijn in autovrije fiets paden, maar óók dat
deze routes onderling met el kaar verbonden zijn en zo
een doorgaande route vormen.
We starten in de plaats Olot, een kilometer of vijftig
boven Girona. Het landschap van deze regio, de
Garrotxa, bestaat uit reeds lang uitgedoofde vul kanen.
Maar daar is niets van te zien, want dikke miezerwolken
belemmeren het uitzicht. En ik moet tel kens
m’n ogen dichtknijpen tegen de modder spetters die
m’n voorwiel opwerpt. M’n huurfiets heeft namelijk
geen spatborden. ‘Spatborden zijn voor vrouwen’, is
de stellige mening van de fiets verhuurder.
Dit is het Spanje dat de meeste toeristen niet zien.
Onder elkaar spreekt men hier Catelaans. Spaans?
Ja, met mensen van buiten. Een luidruchtig nachtleven,
tapas-barretjes? Niet hier, zo ver van de kust.
Hier zijn de boerderijen nog agrarische bedrijven, niet
de tweede woning van stedelingen en buiten landers.
Hier wordt de aarde nog omgeploegd en hangt de
geur van mest in de lucht. De via verde tussen Olot
en Girona vervoerde in z’n spoor weg tijd de mensen
van het platteland naar de stad. Veel jonge mensen
zijn daar gebleven, in de stad. In Amer, een plaatsje
langs de route, veegt een oudere heer de stoep
onder middel eeuwse bogen, z’n leeftijd genoten
zitten wat verderop en spelen kaart. Hier geen grootstedelijke
hectiek.
In een café laden we wat energie bij met een baguette
met jamón en café con leche. Nodig, want we willen
in een kaarsrechte lijn doortrappen naar Girona. De
route volgt namelijk de hoofdweg en dan is onderweg
wat aan lummelen geen aangename optie. In Girona
overigens wel; in die stad moet je geen haast hebben.
De locals doen het en de busladingen toeristen ook.
En dus passen we ons aan en brengen onze tijd
in Girona lummelend door, genietend van wat de
stad te bieden heeft. En we bevinden ons in goed
gezelschap, want ook Lance Armstrong woonde ooit
in Girona, profiterend van de ideale mix van zee en
bergen om in te trainen. Maar de vele bezoekers van
de stad komen natuurlijk niet vanwege de link die de
stad met Lance heeft, maar vanwege de fraaie oude
stadskern. We genieten nog van een zwoele avond
onder de arcaden van de Placa Independéncia, maar
de daaropvolgende ochtend is het weer tijd de reis
te hervatten. De groene bordjes van de Vias Verdes
de Girona leiden ons langs de rivier de Onyar in de
richting van de zee. Al na een paar kilometer splits het
vroegere tracé van de kurktrein zich af van de >>
De voormalige spoortracés van de Vias Verdes de Girona zijn autovrij
en voeren door een landelijke omgeving.
14 B&t Special: Spanje