1978-056 geschiedenis/histoire pharmacie - Kringgeschiedenis - Kava

— 38 —
van wet ter regeling van de geneeskunde, toepasselijk voor het geheel der
Oostenrijkse Nederlanden. Op 14 augustus 1785 is de Fakulteit klaar met een
„Projet d'un règlement général sur l'exercice des différentes parties de la
médecine dans les Pays-Bas de la domination de Sa Majesté l'Empereur et
Roi, par les très humbles et très obéissants serviteurs et sujets, les docteurs
et professeurs de la Faculté de médecine de Louvain". Art. III. Des Apothicaires
omvat 50 artikels. Hierin wordt o.a. voorgesteld, dat iemand die zich voorbereidt
om apoteker te worden, vooreerst 4 jaar humaniora moet gedaan hebben,
2 jaar bij een meester-apoteker in de leer zijn geweest en daarna gedui'ende
3 jaar lessen aan de universiteit moet volgen. Geslaagd in het universitair
examen verkrijgt hij de titel van Licentiaat in de farmacie, waardoor hij
over het gehele grondgebied der Nederlanden dezelfde rechten en prerogatieven
verkrijgt om de farmacie te praktiseren, als de licentiaat in de medecijnen
geniet voor de uitoefening van de geneeskunde.
Inlijving bij Frankrijk
De evenementen op het eind der 18e eeuw 'hebben verhinderd dat het projekt
van de Leuvense Universiteit, waardoor de apoteker universitair zou worden,
gerealiseerd kon worden, maar het lijdt geen twijfel, dat het inspirerend heeft
gewerkt op de wet van 21 germinal an XI (11 april 1803), loi contenant l'organisation
des écoles de pharmacie, waardoor een Ecole de pharmacie werd
opgericht aan de universiteiten van Parijs, Montpellier en Straatsburg en te
Mainz, Turijn an Brussel. De apotekers die niet in de gelegenheid waren deze
universitaire scholen te volgen, konden examen afleggen en hun diploma verwerven
in de hoofdsteden van de departementen, vóór departementale jury's.
Wat dan ook leidde tot de gekke situatie dat er pharmaciens de 1ère Classe
en pharmaciens de 2e Classe in het leven werden geroepen!
Doch het principe, dat de apotekers van een universitaire opleiding moesten
kunnen genieten ,was gesteld.
In het Noorden dat, met uitzondering van Limburg, slechts een zeer korte
periode van het Frans Bewind heeft gekend, komt het provincialisme nog sterk
tot uitdrukking : de departementale commissies van Geneeskundig Onderzoek
en Toevoorzich't staat het vrij, naar eigen goeddunken, regels vast te stellen
aangaande de examens en de uitoefening der genees- en artsenijbereidkunde.
Iets heeft de Bataafse Republiek toch verwezenlijkt, wat door de Franse wetten
niet werd gerealiseerd, nl. de uitgave van een landsfarmakopee : de Pharmacopoea
Batava van 1805.
Het Koninkrijk der Verenigde Nederlanden
Toen door het Vedrag van Parijs van 30 mei 1814 de Nederlanden herenigd
werden, was het dan ook niet eenvoudig om eenvormigheid te bereiken in de
verschillende — in opvatting zeer uiteenlopende — wetten.
In het Staatsblad van het Koningrijk der Nederlanden van het jaar 1815 nr 22
verscheen het Besluit van den 29sten Januarij 1815 houdende voorzieningen
betreffende het Geneeskundig Toeverzigt in de Vereenigde Nederlanden.
Art. 1. De fransche wetten en inrigtingen betrekkelijk het Geneeskundig On-