1978-056 geschiedenis/histoire pharmacie - Kringgeschiedenis - Kava

— 44 —
de artsenijbereidkunde een goede faam niet alleen in Antwerpen, maar zelfs
in Frankrijk. Hij was een van de opstellers van de Pharmacopoeia Manualis
Praefecturae Utriusque Nethae, had dus ervaring in de materie. Hij verwierf
beroemdheid door zijn uitvoerige studies over de restauratie van schilderijen
en in 1825 werd hem aan de Leuvense universiteit het diploma Doctor honoris
causa verleend. Deze uitzonderlijk geleerde apoteker werd niet waardig
geacht voor mede te werken aan de samenstelling van de Pharmacopoea
Belgica
Louis Stoffels van Maaseik (1764-1853) was zeer onderlegd in de filosofie.
Van jongs af verzamelde hij stenen en weekdieren, was een der eersten om de
nieuwe theorieën van Lavoisier te propageren, was bevriend met Berthollet,
Parmentier, Drapier en Van Mons. Hij richtte een kuriositeitenkabinet op en
een botanische tuin, waar hij de planten volgens het systeem van Linnaeus
katalogeerde. Hij deed proefnemingen met elektriciteit, ten einde de theorieën
van Franklin te bewijzen. De verkregen resultaten publiceerde hij in de Annales
des sciences. De beroemde professor Van Beneden was een van zijn
leerlingen. Niet waardig bevonden om mee te werken aan de farmakopee.
Jean Kickx (1775-1831) publiceerde in 1812 een Flora Bruxellensis, waarin hij
823 species volgens de nomenclatuur van Linnaeus beschrijft. Als lid van de
Academie wordt hij in 1817 belast, samen met Quetelet, om de grotten van
Han te bestuderen. Hij was een mineralogist en chemist van groot gezag,
doceerde natuurwetenschappen aan de Ecole de Médecine te Brussel en aan
het Musée des sciences et des lettres. Niet genoeg voor mede te werken aan
de farmakopee.
August Donat de Hemptinne (1781-1854), studeerde te Parijs onder Fourcroy,
de Vauquelin en Lagrange. Hij publiceerde in Bulletin de l'Académie en in de
Annales des sciences physiques, vooral op het gebied van de technologie en
de openbare hygiëne. Hij stichtte een fabriek van chemische produkten, was
gerechterlijk expert op toxicologisch gebied, president van de Académie des
sciences, des lettres et des beaux arts en lid van de Académie de médicine.
Hij ijverde voor de oprichting van de Université libre de Bruxelles en werd er
de eerste direkteur in de Ecole de pharmacie in 1842. Een man met dergelijke
capaciteiten werd niet in de farmakopeekommissie opgenomen.
En zo kan de lijst uitgebreid worden ; zowel in het Noorden als in het Zuiden
van de XVII provinciën waren er kundige apotekers te over, doch de superioriteit
van de geneesheren mocht niet in het gedrang komen, reden ook waarom
de apoteker de toegang tot de universiteit werd geweigerd.
Aan dit laatste euvel zou eerst na de scheiding verholpen worden ; niet zonder
harde strijd, haalden de Belgische apotekers hun slag thuis in 1849, in
Nederland zou het nog duren tot in 1865, nadat 25 jaar lang hierover werd gepolemiseerd.
Hun gebrekkige opleiding verhinderde de apotekers uit de 18e en 19e eeuw
niet, volop deel te nemen aan de ontwikkeling, die de scheikunde in het algemeen
en de farmaceutische scheikunde in het bijzonder ontplooide. Het ging
niet meer om het Paracelsiaans vangen door destillatie en sublimatie van de
kwintessens van de stoffen, de ziel, het vluchtige, het z.g. onstoffelijke, maar
meer in de zin van het bepalen en het isoleren van het werkzaam bestanddeel
van de materie.