Film, radio en televisie

34
van 250 Watt voor de 78 meter golflengte, een
door PK3MP gebouwde 200 Watt zender voor de
47 meter golflengte, benevens een door PA3GA
(OM Aalbrecht) gebouwde 60 Watt reservezender
geschikt voor beide golflengten.
Om de centrale post in bedrijf te kunnen houden
moest er bedienend personeel aangetrokken worden.
''Paatje'' van Hutten zocht kontakt met o.a.
mej. Matzen (door de PK's ''bonzo'' genoemd),
die met verschillende kantoordames van de BPM
en andere handelshuizen de vaste bezetting
vormden. Deze dames zijn door de PK's getraind
in de behandeling van het radioverkeer tussen de
buitenposten en de centrale post.
De LBD-waarschuwingsdienst was langzamerhand
operatief geworden.
Uit oefeningen van de gehele LBD-organisatie
bleek dat de radioposten en de centrale post bij
eerste oproep snel in bedrijf waren.
Wegens toename van het personeel werd voor
rayon Oost-Java aan de Palmenlaan te Soerabaja
een kantoor voor personeelszaken ingericht o.l.v.
de heer v.d. Burg (BPM). Aan de Kaliasin te
Soerabaja werd een klein pand ingericht als centraal
magazijn en servicewerkplaats voor de
radio-posten o.l.v. PK3LH (OM Held).
De kodeberichten van de centrale post werden
per direkte telefoonlijn naar het militaire Commando
Luchtverdediging aan de Herenstraat in
Soerabaja doorgegeven.
Om eventuele storing van de telefoonlijn op te
vangen werd gedacht aan een 5 mtr golflengte
verbinding tussen beide belangrijke posten. Deze
verbinding, na enig experimenteren, werd door
de zendamateurs PK3MP, PK3JK, PK3AA,
PK3GD en PK3UX tot stand gebracht, terwijl de
dienstdoende militairen van het Commando
Luchtverdediging door PK's in het gebruik van
de 5 mtr apparatuur werden geïnstrueerd. Het
onderhoud van deze apparatuur berustte bij de
zendamateurs die daartoe, voorzien van een speciale
pas, toegang tot het Commando Luchtverdediging
hadden.
De LBD-VBD tijdens de oorlog tegen Japan
Reeds voor zes uur 's morgens op 7 december
1941 werden enkele medewerkers van ''Pa'' van
Hutten ingelicht over de situatie. Kort daarna
kwam de gehele LBD-organisatie op gang. De
centrale post en praktisch alle radioposten waren
om 18 uur geheel operatief, hetgeen bleek uit de
avondkontrole-oproep van de diverse radioposten.
Ook alle zendamateurs, dienstdoende als
rayon-inspekteurs, bleken aanwezig. Er moet bij
vermeld worden dat deze mensen gedurende
deze eerste dag een zeer grote prestatie geleverd
hebben bij het zo snel bedrijfsklaar krijgen van
diverse radioposten.
Aangezien de gehele LBD-dienst 24 uur per dag
in bedrijf was, moest voor elk onderdeel een
dienstrooster worden opgemaakt, zo ook voor de
centrale post.
De wachtkommandant was altijd een zendamateur;
hoofdwachtkommandant was PK3JK
(Koerts van de ANIEM), die op hoog militair
bevel in de rang van adjudant zijn wachten liep
en door ieder met ''adjudant'' aangesproken
moest worden. De beide andere wachtkommandanten
waren PK3AR (Oldenboom, die tijdens
de wacht vaak defekte ontvangers repareerde) en
PK3OZ (OM Inen), beiden in de rang van sergeant-majoor
titulair.
De damesploeg van mej. Matzen werd over 3
wachten verdeeld, aangevuld met vrijwilligsters
w.o. vele meisjes van diverse middelbare scholen.
De rayon-inspekteurs konden onmogelijk een
vast dienstrooster aanhouden, daar hun aanwezigheid
op diverse posten vaak bij nacht en ontij
plaatsvond.
In onderlinge afspraak met de wachtkommandant
werden eventueel uit te voeren reparaties aan de
zenders van de centrale post uitgevoerd door
PK3MP (OM Ten Cate) en PK3UX (OM Vlinkervleugel).
Na de eerste luchtaanval, waarbij het gehele personeel
zich op voortreffelijke wijze van zijn taak
kweet, bleek hoe goed het werk van de radiowaarschuwingsdienst
werd gewaardeerd.
Het U.S. Airforce squadron op het vliegveld
Singo-Sari bij Malang vroeg aan ''Pa'' van Hutten
een man die voor hen de kodeberichten in het
Engels kon vertalen, waaraan direkt werd voldaan
(een HBS-scholier uit Soerabaja die deze
taak uitstekend heeft verricht).
Ook door de inwoners van Soerabaja werd veel
naar de centrale post (roepnaam Alap-Alap) geluisterd.
Als men vooral 's avonds door een stille
straat liep, klonk het Alap-Alap pauzedeuntje van
6 tonen uit diverse huizen (dit pauzedeuntje-apparaat
was door PK3MR (OM Max le Cotey,
broer van de in Nederland bekende PAoCLC) op
geraffineerde wijze gekonstrueerd.
Jammerlijk genoeg nam het werk van de radiowaarschuwingsdienst
door de bezetting van
Nederlands-Indië door Japan een einde.
Gekonkludeerd kan worden dat de radio-waarschuwingsdienst
goed werk heeft geleverd en dat
dit niet alleen aan zendamateurs te danken is,