Naar een bestaan volkomen - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

wereld!" 55
Conclusies
1. Veenhof ontdekt door zijn pneumatologische studies een blinde vlek in het
theologisch onderzoek van de Geest, namelijk zijn genezende activiteit. Deze
genezende werking beperkt zich niet tot de ziel van de mens, maar is ook op het
lichaam betrokken.
2. De Geest maakt daartoe gebruik van de wetten en krachten die God in zijn
schepping heeft gelegd. Hij is de Schepper-Geest, die zich bedient van het werk
van artsen en ook van alternatieve geneeskundigen. Maar Hij is ook de Geest, die
uitgaat van de verhoogde Christus en die op het gebed (met handoplegging en evt.
zalving) zegen schenkt, welke kan uitmonden in (lichamelijke) genezing. Op deze
wijze schenkt de Geest bij Veenhof een zichtbaar en tastbaar teken van het
komende Rijk. Hiermee verwerpt hij het cessationisme en introduceert hij een
fundamentele charismatische notie.
Zo verbindt Veenhof de pneumatologische lijn vanuit de schepping (het begin)
met de lijn vanuit het eschaton (het einde). Hij tracht aan het heil vanuit beide
richtingen recht te doen en de balans in evenwicht te houden.
3. Ofschoon de Geest het eschatologische heil nabijbrengt, slaat de balans van het
heil niet door naar het heden. De glorie van de opstanding wordt namelijk
getemperd door het kruis, waarvan de schaduw nog zwaar over deze aarde
heenvalt. Dat maakt de spanning tussen het 'nu al' en 'nog niet' voor de gelovigen
moeilijk te dragen. Geen zich-realiserende-eschatologie dus, en ook geen
theologia gloriae: zowel het >medisch maximalisme= als het >theologisch
maximalisme= gaan voorbij aan het feit dat deze tijd nog in het teken van de
voorlopigheid en gebrokenheid staat.
4. Veenhof pleit voor een holistische benadering van genezing en voor een
samenwerking tussen de pastor en de (alternatieve) medicus. Daartoe is het nodig
dat binnen de kerken de dienst van de genezing hersteld wordt en in eigentijdse
vormen beoefend.
55 K.U. Gäbler e.a. (red.), a.w., 256; Vrij gereformeerd, 277.
144