Naar een bestaan volkomen - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

eder in samenhang zien met het kosmisch-politieke, in relatie met onze
wereldproblematiek, "met de grote wereldmachten, de achtergrondsmachten van
onze politieke, sociale en ekonomische strukturen en machtsblokken." 53
Van de duivel als een soort tegen-god wil Verhoef niet weten. Dan wordt hem te
veel eer gegeven. Het werkt bovendien een dualistisch wereldbeeld in de hand,
zoals we dat in biblicistische kringen vaak aantreffen. Overal kan de duivel achter
zitten. Ontologisch verwijst Verhoef hem daarom naar >das Nichtige' van Barth.
3.10 SAMENVATTING EN CONCLUSIES
1. Het springt in het oog dat het denken van Verhoef sterk christologisch bepaald
is. Christus' komst in de wereld, zijn leven en werken vormen het uitgangspunt.
Christus is levende aanwezigheid door de Geest.
a) Christus vormt evenals bij Kraan het hermeneutische beginsel voor de dienst
der genezing. In zijn bediening was er een nauwe en praktische samenhang tussen
verkondiging en genezing. Die twee dienen dus bijeengehouden te worden.
b) De gemeente van vandaag deelt in Jezus' volmacht tot verkondiging en
genezing door het gaan van de weg van kruis en opstanding, door het volgen van
de mystieke én sacramentele weg. Op deze wijze vloeit de kerkelijke dienst der
genezing voort uit Christus' genezingsbediening.
c) Christus' levensweg werkt zich verder analogisch uit in de geschiedenis.
2. Verhoef geeft de christologie een sterke pneumatologische toepassing. Hij trekt
thema's als de doop in de Geest en de gaven van de Geest uit de schaduw naar
voren, met het oog op enerzijds de spirituele weg die de gelovige mag gaan in het
voetspoor van Christus, en anderzijds de toerusting van de gemeente teneinde
Christus' dienst in de wereld voort te zetten.
3. Verder valt op de eschatologische context waarin hij de dienst der genezing
stelt. Net als Kraan staat Verhoef voor een zich realiserende eschatologie. De
Geest is een eschatologische grootheid en werkt de toekomstige genezing nu al in
ons uit. Het charismatische is een zaak van presente eschatologie.
4. De Geest is echter ook verbonden met de schepping. Dit brengt Verhoef tot een
positiever scheppingsbegrip dan Kraan. Hij beziet de werkelijkheid minder
dualistisch: de goede aarde mag dan door de zonde beschadigd zijn, zij is daarmee
niet bedorven. God hoeft zijn schepping niet over te doen. Zij bestaat gelukkig
niet alleen maar uit kwade machten en geesten, er werken ook positieve krachten.
En dit alles omdat de Geest van Pinksteren ook aan het begin staat als Geest van
de schepping. Denkt Kraan nog uitsluitend in de tweeslag van zonde en genade,
bij Verhoef is dat geworden: schepping en genade. Dit resulteert ook in een
positiever mensbeeld: het beeld Gods is niet geheel verdorven door de zonde. Er
53 Verhoef in een bespreking van de dissertatie van W.C. Van Dam, "Een leesbaar boek over
strijdbare zielszorg", in: BCT, jaargang 3, no. 1, voorjaar 1980, 13.
72