Naar een bestaan volkomen - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

oplegging der handen; zalving met olie; Heilig Avondmaal; het gebruik van
creatieve, op heelwording gerichte liturgieën; ondersteuning van hen die aan het
genezingswerk zijn toegewijd; aandacht voor de opleiding tot helende arbeid; het
gebruik van charismatische gaven" (9). De deputaten stellen dit rapport als
voorbeeld voor de kerken.
In het tweede hoofdstuk komen vragen aan de orde die rijzen bij de dienst der
genezing. Men noemt vier gevaren die vermeden moeten worden.
a) Het eerste is de gevarenzone van bovengenoemde gebedsgenezing in de
campagnes van H. Zaiss en T.L. Osborn: AIn hun optreden vervaagde de grens
tussen gebed en bezwering, tussen handreiking en manipulatie, tussen zegen en
suggestie@ (10). Voor de CWN is de dienst der genezing bij voorkeur een
reguliere dienst van de kerk, uitgeoefend in de ruimte van Woord en sacrament.
De tweeslag van Woord en sacrament blijft dus gehandhaafd, waaronder de dienst
der genezing als een afgeleide dienst vigeert.
b) Het tweede gevaar ligt in een biblicistisch Schriftgebruik. De deputaten
schrijven hierover: "Men wordt opgeroepen tot simplistisch kinderlijk geloof en
tot het rechtstreeks kopiëren van de tekenen van genezing en bevrijding in het
Nieuwe Testament als voorbeelden voor nu. Het werk van de Heilige Geest is
echter niet vast te leggen op vormen van eertijds. Wanneer het genezingswerk van
Jezus wordt voortgezet in de kerk, dan gebeurt dat 'onder de voorwaarden van de
geschiedenis'. Dit betekent: na de opstanding is weliswaar niet alles 'bij het oude',
maar door de opstanding is toch ook weer niet alles 'bij het nieuwe' gekomen. Een
klassiek voorbeeld om duidelijk te maken in welke situatie de kerk zich bevindt, is
dat van D-day in de Tweede Wereldoorlog: de beslissing is gevallen, de
geallieerden zijn Normandië binnengedrongen, de nederlaag van de bezetter is
onafwendbaar, maar we leven vooralsnog in bezet gebied. Een al te simpel beeld
van de dienst der genezing zou zijn, dat daarin het genezingswerk van Jezus
zomaar, zonder meer, kan worden herhaald. Wie echter hetzelfde wil doen als
toen, moet het anders doen. Ook in de praktijk van de dienst der genezing blijkt,
dat niet alle zieken zomaar beter worden" (10). Hiermee krijgt deze dienst een
duidelijk bijbels-theologische en pastorale belijning. Men dient zich dus te hoeden
voor een te letterlijke en rechtstreekse toepassing van bijbelteksten (>Zo ging het
toen, zo gaat het ook nu=). Men zal dus een tekst als Hebreeën 13:8 - Jezus
Christus is gisteren en heden dezelfde en tot in eeuwigheid - niet simpel kunnen
uitleggen in de zin van een herhaling van Jezus' wonderen. 11
11 J. Firet heeft een dergelijk bijbelgebruik wel het 'explicatie-applicatie-model' genoemd. De
onderstelling daarvan is dat de bijbelse overlevering en de menselijke ervaringswereld min of
meer naadloos op elkaar aansluiten. Daarbij kan men zich afvragen of hier wel voldoende rekening
wordt gehouden met de historische ontwikkeling en voortgang van de wetenschappen; en
theologisch met de onderscheiden tijden en gelegenheden in het heilshandelen van God. Zie: J.
Firet, "Theologische creativiteit", in: Pastoraat - Balans en perspectief I, Kampen 1983, 80.
Zie ook: B. Wentsel, De openbaring, het verbond en de apriori=s, Dogmatiek, deel 2, 80v., waarin
de schrijver het onderscheid benadrukt tussen de apostolische en post-apostolische bedeling. AIn
het geding is de vraag of we alle volmachten van de apostelen ook mogen overbrengen op de
gemeente en de ambtsdragers. Het is o.i. onjuist om alle heilsperioden of bedelingen over één kam
363