Naar een bestaan volkomen - VU-DARE Home - Vrije Universiteit ...

Het ziek-zijn als zodanig is niet positief te kwalificeren. In de ervaring is ziekte
een vreemde en vijandige macht. God wil haar in wezen niet. Daarover is het
rapport heel duidelijk. Jezus heeft alle ziekte die op zijn weg kwam ook bestreden.
Daarin openbaarde zich de wil van God en dat is altijd een heilswil, een wil ten
goede. Karl Barth is stellig in zijn oordeel over ziekte wanneer hij haar beschrijft
als "zuivere tegennatuurlijkheid en wanorde, een ogenblik van opstand van de
chaos tegen Gods schepping, een werk en openbaarwording van de duivel en de
demonen" (95). Het rapport voegt daar nog aan toe: "Dat ziekte evenzeer een
element en teken van Gods rechtvaardige toorn en gericht kan zijn waarvan,
behalve in Gods erbarmen in Jezus Christus, geen redding bestaat, komt niet in
mindering op de ernst van de tegennatuurlijkheid van het ziek-zijn."
Wanneer eerst dit recht en duidelijk gesteld is, kan men verder gaan met te zeggen
dat het geloof soms in het ziek-zijn een individuele leiding van God kan leren
zien; en kan het geloof vervolgens het op zichzelf negatieve leed bevechten,
verwerken en zo mogelijk ook innerlijk aan banden leggen en zelfs dienstbaar
maken. Het rapport noemt dit het 'opnemen van het ziek-zijn' en dit is een
bijkomende positieve waarde. Dat is geen kwestie van berusting, van zich passief
en zonder strijd erbij neerleggen, nee, het is een overgave die bevóchten moet
worden. "Ziekte is niet slechts een openbaringsplaats van de duivel, maar kan ook
worden tot openbaringsplaats van Christus' kracht, die 'zich eerst tenvolle in
zwakheid openbaart' "(79). Het leed heeft dus, ook in ziekte, geen aanwijsbare en
grijpbare zin, maar kan dat in de geloofsontmoeting met Jezus Christus wel
krijgen. Naar deze ontmoeting strekken wij ons met de zieke uit en in die
ontmoeting zoeken wij het goddelijk geheim, biddend, zuchtend en verwachtend.
Vanhieruit kan men dan komen tot een zich gelovig verzetten tegen de ziekte - en
dat in de eerste plaats! -, als ook tot een gelovig aanvaarden ervan. Een gelovig
verzet, want er is een heilzame opstandigheid tegen de ziekte mogelijk en nodig,
die legitiem is vanuit het evangelie omdat ziekte ingaat tegen Gods
scheppingsorde, maar vooral ook tegen zijn geopenbaarde wil in Christus. Maar
van dit verzet mag men ook weer geen stelregel maken, zoals dat in
pinksterkringen vaak gebeurt. "Wij overschrijden een grens, wanneer wij de
waarheid, dat God naar zijn diepste wezen de ziekte niet wil, in deze zin
toepassen, dat wij tot elke individuele ziekte, onder alle omstandigheden, gaan
zeggen: God wil uw ziekte niet (...)" (99). We wandelen in dit opzicht over de
scherpe kant van een zwaard waarbij het twee kanten op kan gaan. Het geloof
heeft dan ook nauwlettend te onderscheiden en te letten op Gods wegen met ons.
"Het kan een zaak van geloofsgehoorzaamheid zijn, om tot het uiterste te vechten
tegen het ziek-zijn en in het geloof te pleiten op Gods ingrijpen, via de medicus en
zelfs boven hem uit, het kan evenzeer geloofsgehoorzaamheid zijn, een bepaald
kruis - en dat kan ook ziekte zijn - uit Gods hand te aanvaarden. Dit vraagt een
geloofsbeslissing, een keuze, dit veronderstelt gebed en een antwoord daarop. Het
mag ons in de verscheurdheid van het leven tot blijdschap zijn, dat God Zijn
kinderen, die Hem in elke levenssituatie met verlangen zoeken, dat antwoord
geven wil" (100).
340