De praehistorische vondsten van Hardenberg 1937

10
soms, om te dienen als mesjes, krabbers, spitsen, zaagjes; en
onder deze laatsten bevindt zich een zestal fraai geslepen
scherpe bijlen.
De vraag was van meet af, of we hier te doen hadden met
de resten Vaneen werkelijk hunnebed. Maar geen enkele
groote kei ..Iindlinq", is hier ontdekt, gelijk die toch van elk
hunnebed het essentieele deel mee uitmaken. Ook geen enkele
kleine veldkei werd gespeurd, zooals die veelal in den keienvloer
voorkomen van het hunnebed, waarop gewoonlijk het
lijk, de lijken, met hun aardewerkbijgaven geconstateerd
worden. Niets van dat al. Dit, gevoegd bij het feit, dat de
vondsten over een groote uitgestrektheid n.m.l. van wel meer
dan 20 Meter uiteen werden aangetroffen en dan nog op een
zeer ongelijk niveau, heeft de Leidsehe deskundigen wel-het
vermoeden doen opvatten, dat we hier zeker niet met de
restanten van een verwoest hunnebed te doen hebben, maar
zeer waarschijnlijk met een vlak-graf uit die cultuur-periode,
zooals o.a. geconstateerd is bij de opgravingen aan het
Uddelermeer op de Veluwe.
Opvallend was ook, dat in de verticaal afgesneden wanden
telkens -kleine scherfjes voorkwamen van vééllatere Germaan-
.sehe brandurnen en ook vele stukjes houtskool, ja zelfs hier
en daar fragmenten van middeleeuwsche kannetjes, dit na~
tuurlijk in geenerlei onmiddellijk verband staande met de
hoofdzaak, waar 't hier om ging, maar toch weer de oude
ervaring bevestigend, dat waar eens menschengeslachten lang
gewoond, gewerkt, geleden hebben, dat daarheen telkens het
nakroost terugkeert. .
Nu een oriëntatie van. de herkomst, de cultuur, onzer stukken:
Tot dusver had Overijssel slechts één hunnebed-beker
opgeleverd, namelijk die prachtige gave pot, die ik toevalligerwijze
in Steenwijk opgediept heb bij een uitdrager, een 25 j.aar
geleden, ook versierd met witte putjes, welke kleurversiering
ook hier opéén beker werd aangetroffen, pot, die nu opqesteld
is in de Oudheidkamer te Enschedë {afgebeeld op pag.