5. Verkennende windstudie Eemshaven - Provincie Groningen

- Het versterken van belangrijke infrastructurele lijnen (wegen) en grootschalige gebiedsstructuren
(oude dijken) ten einde de herkenbaarheid van de bedijkingsgeschiedenis van het gebied ook met
andere landschapselementen te vergroten;
- Nieuwe windturbines in het deelgebied Emmapolder qua type, onderlinge afstand en vorm van de
afzonderlijke lijnopstellingen één op één afstemmen op de twee bestaande lijnopstellingen ten einde
de herkenbaarheid van dit deelgebied te vergroten;
- Het duiden en landschappelijk creëren van een herkenbare westrand 2 van het totale gebied met
windturbines (aan de westzijde van de Emmapolder), ten einde het totale windpark te begrenzen.
Conclusies landschap
Bij de onderstaande conclusies gaat het om het totale landschappelijke effect op alle deelgebieden samen. Er
heeft geen weging plaatsgevonden per deelgebied, noch tussen de afzonderlijke beoordelingscriteria; De
criteria ‘wegen’ alle even zwaar. Ter illustratie zijn wel deeleffecten per deelgebied genoemd.
De keuze om de opstellingsvarianten zoveel mogelijk te ordenen aan de hand van het inrichtingsprincipe (te
weten: het zo goed als mogelijk volgen van het beloop van de oude en nieuwe zeedijken en het zoeken van
aansluiting bij de karakteristieke landschappelijke belijningen, die met de inpolderingsgeschiedenis van dit
gebied samenhangen), leidt niet zonder meer tot een duidelijk herkenbare samenhang tussen de opstellingen
en die bestaande gebiedskarakteristieken en belijningen in het veld. De op de kaart (een tweedimensionaal
beeld) heldere samenhang is in het terrein (een driedimensionaal beeld) nauwelijks herkenbaar. De
belangrijkste redenen hiervoor luiden als volgt:
- De turbines zijn van een andere (grotere) schaal dan de landschapselementen die met de `
bedijkingsgeschiedenis samenhangen (ze zijn beduidend groter en staan op zeer grote onderlinge
afstanden);
- De meeste deelgebieden zijn in verhouding tot de turbines vrij klein (smal); en
- De (bestaande) landschapselementen die met de bedijkingsgeschiedenis te maken hebben zijn zelf
niet altijd even duidelijk als zodanig herkenbaar (afhankelijk van het schaalniveau), waardoor ook de
samenhang daarmee van de nieuwe opstellingen niet goed herkenbaar is.
Belangrijk aandachtspunt is verder dat de bestaande windturbines deel uitmaken van de nulsituatie waarmee
de varianten zijn vergeleken. Een groot deel daarvan, namelijk de turbines binnen het industriële
Eemshavengebied, hangen wel herkenbaar samen met dat industrie- en havengebied, maar niet met
bedijkingsgeschiedenis.
2 Grote windturbines en de grenzen van gebieden met grote windturbines hangen voor de beschouwer alleen met landschappelijke
grenzen of randen samen als die grenzen of randen voor de beschouwer herkenbaar zijn. Dat geldt ook voor landschappelijke overgangen
en landschappelijke lijnen of patronen of karakteristieken. De herkenbaarheid van die grenzen is afhankelijk van het schaalniveau en de
afstand van de beschouwer tot de opstelling. Wanneer er géén voor de beschouwer herkenbare relatie is tussen de rand van een gebied
met grote windturbines én het onderliggende landschap liggen de windturbines als een 'losse' laag boven het landschap (zie o.a. ‘Een
choreografie voor 1.000 molens’ (Feddes e.a.), september 2010). Op dit moment is er nog géén herkenbare landschappelijke grens aan de
westzijde van het windpark te benoemen.
12