Onderzoek wijk- en dorpsraden in Europa (Bas ... - tijd voor samen

(Bulgarije, Duitsland, Roemenië, Spanje, Tsjechië, Griekenland en bij één vorm van WDR’s in Finland). Bezit
men wel zekere besluitvormende bevoegdheden dan behoeven deze besluiten in nogal wat landen de
goedkeuring van het gemeentebestuur (Frankrijk, Italië, Polen en bij één vorm van WDR’s in Finland en
Engeland). In andere gevallen zijn de beslissingen van de WDR onderworpen aan repressief toezicht
(Oostenrijk, België, Hongarije, Noorwegen en bij twee vormen van WDR’s in Engeland). Alleen in Portugal en
Zweden zijn de bevoegdheden van de WDR’s niet aan een van beide vormen van toezicht onderworpen.
In de meeste landen leggen de WDR’s verantwoording af aan de gemeente. Alleen in België en Portugal is
hieromtrent niets geregeld. In de regel gebeurt verantwoording door middel van de jaarrekening (Oostenrijk,
Bulgarije, Finland, Duitsland, Griekenland, Italië, Noorwegen, Polen, Roemenië, Spanje en Zweden). Soms
wordt in plaats daarvan of in aanvulling daarop ook nog gewerkt met jaarverslagen (Bulgarije, Finland,
Duitsland, Noorwegen) en/of vormen van monitoring (Engeland, Finland, Duitsland, Hongarije en
Noorwegen).
Conclusie: de institutionele kracht van WDR’s
Op basis van het voorgaande kunnen we WDR’s onderscheiden naar hun institutionele kracht. Deze kracht
wordt enerzijds bepaald door hun functionele competenties. Die functionele competenties komen tot
uitdrukking in de omvang van hun takenpakket, hun fiscale autonomie en de mate van eigenstandigheid in
hun beslissingsmacht. Daarnaast vormt ook de democratische competentie van de wijk- en dorpsraden een
bron van institutionele kracht. Als de behartiging van gemeenschapsbelangen tegenover het
gemeentebestuur een kernfunctie van deze besturen is en zij een eigenstandige democratische legitimatie
hebben, dan versterkt dit hun positie. Op grond van deze twee dimensies kunnen we een typologie
construeren van WDR’s. 6 Zie figuur 2.
6 Ter validering van dit onderscheid in twee dimensies hebben we een principale componentenanalyse
uitgevoerd. De uitkomsten van deze analyse geven steun aan deze conceptualisering op basis van twee
dimensies. Daarbij is wel enige voorzichtigheid gepast: de N is klein en ook het aantal items (5) is – gezien de
vuistregel van minimaal drie items per dimensie – gering.
12