Onderzoek wijk- en dorpsraden in Europa (Bas ... - tijd voor samen

Naar het functioneren van de wijk- en dorpsraden in Duistland is verrassend weinig empirisch onderzoek
gedaan. 30 Er is een aantal publicaties van Kersting 31 , die hun empirische basis grotendeels vinden in
onderzoek dat in 1979 in Marburg is verricht. 32 In dit onderzoek zijn leden van wijkraden en gemeenteraden
bevraagd naar hun ervaringen en standpunten ten aanzien van het functioneren van de wijkraden. In
Marburg (Hessen) is sprake van ‘Ortsbeirate’ die niet gemeente dekkend zijn ingesteld: wel voor de dorpen
en sommige wijken, niet voor het stadcentrum. In sommige wijken was er bij de verkiezingen sprake van
partijlijsten of lokale lijsten, in andere konden burgers op personen stemmen. De wijk- of dorpsraden
worden in de praktijk gedomineerd door politici met de nodige ervaring en worden door 74% van de
ondervraagden niet als een springplank voor een latere politieke carrière gezien. De raadsleden besteden
gemiddeld ongeveer 8 uur per week aan hun werkzaamheden. Alleen de voorzitters zijn doorgaan nagenoeg
fulltime in de politiek werkzaam. In de gemeentelijke regeling voor Marburg zijn geen
besluitvormingsbevoegdheden overgedragen. Er is alleen een aantal onderwerpen vastgelegd waarop de
wijkraad moet worden gehoord. De leden van de wijkraden bleken in overgrote meerderheid (87%) van
mening dat er wel besluitvormingsbevoegdheden zouden moeten worden overgedragen. Ook bij de leden
van de gemeenteraad was er hiervoor een meerderheid te vinden (64%). De meerderheid van de leden van
beide soorten raden zijn van mening dat het stadsbestuur doorgaans onvoldoende rekening houden met de
opvattingen van de wijkraden (64% van de wijkraadsleden, 57% van de gemeenteraadsleden). Kersting
constateert dat de wijkraadsleden voor het beïnvloeden van de besluitvorming in hun gebied nog in
belangrijke mate afhankelijk zijn van de relaties die ze hebben met de leden van het stadsbestuur (zowel de
executieve als de gemeenteraad). De raadsleden zijn doorgaans wel positief gestemd over het feit dat vooral
de wijkraad de ‘aanspreekpartner’ is voor de burgers in de wijk (95% van de wijkraadsleden, 57% van de
gemeenteraadsleden). Al met al concludeert Kersting dat er gezien de praktijk in Marburg nog een wereld te
winnen is op het terrein van de invloed van wijk- en dorpsraden op het bestuur in hun eigen gebied. Gezien
de enorme variatie in de institutionele vormgeving van wijk- en dorpsraden in Duitsland zal het duidelijk zijn
dat deze ervaringen geenszins model kunnen staan voor de ervaringen in andere steden.
30
Gezien de variatie die er bestaat zou er sprake kunnen zijn van een goudmijn voor vergelijkend onderzoek, maar
mogelijk werkt de omvang van de variatie juist afschrikwekkend.
31
Kersting, N. (2004), Die Zukunft der lokalen Demokratie. Modernisierungs- und Reformmodelle, Frankfurt: Campus;
Kersting, N. (2008), Die Zukunft der Demokratie. in: Kersting, N., P. Schmitter, A. Trechsel, Politische Beteiligung.
Einführung in dialogorientierte Instrumente politischer und gesellschaftlicher Partizipation. Wiesbaden: Verlag für
Sozialwissenschaften: 40-64.
32
Kersting, N (Hrsg.) (1997), Beiräte in der Kommunalpolitik. Teil 1: Ortsbeiräte, Senioren- und Be¬hinderten¬beirat.
Schriftenreihe: Marburger Meinungsbilder. Marburg.
41