Hfst. VI Plato, i.h. bijz. Plato's Timaios - Stichting Open Veldwerk

126 VI PLATO, IN HET BIJZONDER PLATO'S TIMAIOS
6.07: Een stukje geschiedenis en Plato's vinger
• "In 489 n.C. verdreef Zeno (Oost-Romeins keizer van 474-491) de filosofen uit Edessa -
thans Urfa - een gemeente in Mesopotamië: sinds de 3e eeuw het middelpunt van de
christelijke kerk in het Oosten. Keizer Justinianus I (527-565) sloot 40 jaar later, in 529, de
filosofenscholen in Athene. Men hoeft nauwelijks iets te weten van wat hier aan erfgoed uit
oeroude tijden in de loop der eeuwen aanwezig is geweest, of van de mensen die uit deze
'scholen' zijn voortgekomen - zoals Anaxagoras, Heraclitus van Efese en later Socrates,
Plato en Aristoteles - om enigszins te kunnen beseffen wat hier, bij de overgang naar andere
tijden, door die keizers de wereld uitgeholpen werd. De betrokkenen echter, en met hen
uiteraard al hetgeen resteerde aan oude kennis, weken uit naar Gondishapur (Djundaisapur):
een stad in Mesopotamië, gesticht door de Sassaniden-koning Shapur I (242-272) en lange
tijd de geestelijke metropool van het Sassaniden-rijk. 1 Het was Koning Chosrau (Chosroes?)
Nurschivan, die regeerde van 531-580 en die wijzen uit de gehele wereld naar Perzië liet
komen, in het bijzonder geneeskundigen. Hij geldt in veel opzichten als de stichter van de
Academie van Gondishapur." 2
De schaal van afb. 3 op p. 12 behoorde kennelijk aan deze koning. De regeerperiode laat
dus enige onzekerheid, doch in beide gevallen ligt deze ná de komst van bovengenoemde
immigranten. Dat zou van belang kunnen zijn voor de herkomst van bepaalde getalsuitdrukkingen
in deze schaal. Bijvoorbeeld van het getal 23, zoals dat ter sprake kwam
onder 1.03. Er is echter meer: hoewel op afb. 3 niet goed te verifiëren, is de rand van de
schaal bezet met 170 stenen, dat is 10x17. Door een eigenaardige, bijkans puntvormige
toevoeging onderaan, aan de buitenzijde van de rand - over de aard waarvan we echter
nog niet geheel zeker zijn - wordt dit 171, dus 9x19. Dit zou inhouden dat de buitenzijde
van de schaalrand uitdrukking geeft aan de Levenswekking (9x19) en de binnenzijde aan
de Hoogste Ontvankelijkheid (10x17).
Verder zijn er 3 kringen met ieder 18 ronde stenen, om en om robijn en bergkristal, dus
steeds 9 van elk. De daar tussenin liggende ruimten worden dan uitsluitend door cirkelbogen
omsloten. Van deze ruimten zijn 3x18 bezet door saffieren, van de overige 18 is de vatting
(nu?) leeg. In totaal een 7-voudige uitdrukking van het Leven in de Paren van
Tegenstellingen (2x9). Met de onder 1.03 besproken ring van 23 elementen rond de in
bergkristal uitgesneden Koning, tellen we in totaal:
170 [+1] + (3+3+1)x18 + 23 +1 = 320 [+1] stenen.
De geaccentueerde aantallen betreffen de stenen waarvan de omtrek uitsluitend door
cirkels wordt bepaald, in totaal 127; in Wijnmalens denominatie een verwijzing naar:
de Schaal voor Inwoning van het Kind.
In de schaal als geheel, met 3x107 stenen aanduiding van de 'manifestatie van 107', kan
107 weer gezien worden als 17+19+71. Het is een overeenkomstige aanduiding als vermeld
onder 5.06 op p. 86; daar betrof het een 'goudschat' uit de 24e eeuw v.C. De rand toont
een grote verscheidenheid van stenen. Een verdere bestudering van hun rangschikking,
mits nog in de oorspronkelijke staat, zal mogelijk eveneens aanwijzingen kunnen opleveren.
Dat echter nog betrouwbare informatie zal bestaan over de aard van de uit hun
vatting verdwenen stenen lijkt nauwelijks aannemelijk. Naar men zegt kreeg Karel de
Grote (742-814) deze curieuze schaal, die op dat moment al ruim twee eeuwen oud was,
1 St.-GA2O4: Hinweis S. 309. 2 Bron?