Untitled - Papuaerfgoed.org

daarbij voor het eerst vernomen werd van het bestaan der Wisselmeren.
Deze werden ontdekt door vliegers van de Koninklijke Nederlands-Indische
Luchtvaart Maatschappij en door dr Cator nader verkend.
In 1938 volgde de oprichting van de bestuurspost aldaar door
schrijver dezes, gevolgd door een doorsteek van de Wisselmeren langs
de Siriwo naar de Noordkust.
De expeditie van het Koninklijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap
in 1939 bracht een groot deel van het gebied oostelijk van de
Wisselmeren tot aan de Boven-Rouffaer in kaart en corrigeerde vele
foutieve gegevens van de Sterling-expeditie.
Dr J. V. de Bruyn maakte het jaar daarop zijn „Oosttocht", voorbij
het eindpunt der K.N.A.G.-expeditie en hij kwam daarbij te staan
aan de boorden van de westelijke Baliem.
In 1937 maakte schrijver dezes een doorsteek van de Waroppenkust
naar de Meervlakte, waarbij grote copal-arealen werden aangetroffen.
In 1939 begon hij de expeditie naar de Swartvallei, welke echter werd
afgebroken door de invasie in Holland. Aan de expeditie het volgend
jaar begonnen werd een eind gemaakt door de Japanse invasie.
Sinds 1935 was er een luchtkartering aan de gang ten behoeve van
de Nederlands Nieuw-Guinea Petroleum Maatschappij, waarbij het
de bedoeling was de 10.000.000 ha grote concessie geheel te fotograferen.
De Archbold-expeditie van 1938—1939 was gericht op de hellingen
van de Wilhelmina-top, doch bij de voorbereidende verkenningen
werd onder meer de Grote Baliemvallei ontdekt en tijdens de expeditie
werden tochten gemaakt in de vallei en van daaruit naar Bernhardkamp.
Men constateerde dat de rivier door de centrale keten heenbrak,
al werd de canyon zelf door voortdurende bewolking niet waargenomen.
Tijdens de laatste wereldoorlog deed ik zelf talrijke vliegverkenningen
en tenslotte verrichtte de Amerikaanse luchtmacht in de jaren 1948
en 1949 een luchtkartering van een deel van Zuid Nieuw-Guinea en
het centrale gebergte.
We mogen echter bij de opsomming zeker niet vergeten de talloze, in
de loop der jaren gemaakte patrouilles van bestuursambtenaren en
anderen, waarbij weliswaar geen eclatante ontdekkingen werden gedaan,
doch die de noodzakelijke aanvulling vormden van de meer
globale grote exploratie en een grote rijkdom aan details opleverden.
Het is jammer dat het grootste deel dezer ambtenaren niet voldoende
onderlegd was in het maken van betrouwbare schetskaarten. De topografische
gegevens konden daardoor veelal niet in de grote kaarten
worden verwerkt en de verslagen zelf zijn in de oorlog grotendeels
verloren gegaan.
Anders kwam de zaak te liggen wanneer de resultaten van de eerste
verkenning belangrijk genoeg waren om de bestuursvoering te intensiveren.
Het pad werd dan meteen wijd opengekapt en onderhouden,
36