PDF Land van Herle

en elkeen, die deze gemeente en haar kerk bezoekt, ervan kan kennis
nemen: ze zijn toch door Leo IX zelf in de oorkonde gepubliceerd,
niet om ze te vergeten, maar om ze te doen voortleven bij het nageslacht.
L. VAN HOMMERICH
NOTEN:
I. Een inscriptie op een mijlsteen, gevonden bij Bavai anno 1777, geeft exact
dit jaar aan. " .. . vias et miliaria per Marcum Vipsaniurn Agrippam ... ".
Vier hoofdwegen straalden vanuit Lyon: " ... alteram ad Rhenum . .. ".
in: Notice sur !'origine de la ville de Maestricht et sur les enceintes qu'elle
a eus à diverses epoques, in: Annuaire de la province de Limbourg, 1825,
97-98.
2. H. Hardenberg, "Het Limburgsche gedeelte van de Romeinse heerbaan
Heerlen-Tongeren", in: De Maasgouw 1942, 1-6, 23-29.
3. Ch. H. Geelen, "Voerendaal", in: Land van Herle (jubileumboek 1950-1960)
1961, 140.
W. Goossens, "Romeinse vondsten in Limburg", in.: De Maasgouw, 1918, 5-7.
4. Handboek der kerkgeschiedenis, deel II, 1947 4 , 120-121.
5. Aan deze uitgave kunnen nog twee studies toegevoegd worden, die in onze
streek eveneens niet of minder bekend zijn. De eerste is een tekstvergelijkende
studie op de bronnen als dissertatie van pater dr. H. Tritz, C.ss.R.,
te Rome verschenen anno 1952 onder de titel: Die hagiographischen QueUen
zur Geschichte Papst Leos IX. Einc Untersuchung ihrer Ueberlieferungsund
Entstehungsgeschichte; 173 blz .. Voorts een verhandeling van Anton
Michel, getiteld: Die Anfänge des Kardinals Humhert bei Bischof Bruno
von Toul (Leo IX), in: Stud i Gregoriani. Abbazia di San Paolo di Roma.
1948. Dl. 3; blz. 229-319. De fotokopieën van beide studies berusten op het
Heerlens gemeentearchief. Mgr. Justi, prefect van het Vaticaans archief, was
zo vriendelijk mijn aandacht hierop te vestigen tijdens mijn onderzoekingen
te Rome, anno 1958.
6. P. Peters, "De Frankische mark Herle", in: De Bestuurders van Heerlen.
Jubileumuitgave V.V.V.-Hcerlen, 1936, 192.
7. Zie ook: J. Knaepen, La route d'Aix-la-Chapelle à Visé, 1951.
8. P. Boeren, De oorsprong van Limburg en Gelre, 1938.
9. Chr. Quix, Codex diplomaticus Aquensis, 1839, I.
10. Histoire de l'Eglise en Belgique, dl. II, Brussel 1945, 41.
11. L. van Hommerich, De Carolingische afstamming van Udo van Toul, heer
van Heerlen-Voerendaal, in: Bulletin Land van Herle, 1952, 126-136.
12. Deze opvatting wordt in het Düsseldorfse proefschrift "Stand und Herkunft
der Bischöfe von Metz, Toul und Verdun" (1911) overtuigend bewezen.
13. E. de Moreau, Histoire de l'cglise en Bclgiquc, p. 410-424.
14. Geschiedenis van Vlaanderen, dl. I, L. v.d. Essen en R. van Roosbroeck, De
Middeleeuwen. Leuven 1936-38, 153-155.
De giftbrief is ontleend aan het formu larium van Marculf, a 0 803.
15. Acta Sanctorum, September, dl. I (onder S. Mansuetus).
16. De volledige titel van deze uitgave luidt als volgt:
Histoire ecclésiastique ct civile de Lorraine, qui comprend ce qui s'est passé
de plus mémorable dans l'Archevéché de Tréves (sic), et dans les Evêchez
de Metz, Toul et Verdun, depuis l'entrée de Jules César dans les Gaules,
jusqu'à la mort de Charles V Duc de Lorraine, arrivée en 1690. 'Avec des
pièces justificatives à la fin.
17. H. van Werveke, Les propriétés exccntriques des égliscs au haut moyenilge,
in: Revue beige de Philologie et d'Histoire, V, 1925, 136-141. De. oorkonde
werd in het "Voerendaal-nummer" van "De Maasgouw" 1949 1n de
77