203 - Ab Ovo Patents & Trademarks

SCHULTE, HET AMF EN HET ZIEKENHUIS VAN DE FRANSE ZUSTERS 51
huis een administratief eenvoudige regeling waarbij een evenredig deel
van de totale kosten van verpleging en specialistische behandeling werd
67
vergoed. Dat evenredig deel was het deel van het totaal aantal verpleegdagen
dat door fondspatiënten werd afgenomen, zo’n driekwart.
De stevige machtspositie van het AMF in het ziekenhuis in Heerlen borduurde
voort op de positie die de particuliere en staatsmijnen al langere
tijd hadden. De mijnen financierden en subsidieerden er al sinds 1907 de
uitbreidingen.
Niettemin waren de mijnondernemingen kort na de Eerste Wereldoorlog
nog allerminst tevreden over de medische zorg in het Heerlense ziekenhuis
en in het licht van de expansie van het mijnbedrijf besloten zij dat
het beter was de eigen grip op het medisch handelen te vergroten. Naar
het voorbeeld van de fabrieksartsen bij Philips en Werkspoor richtten
Staatsmijnen en de Oranje Nassaumijnen in juli 1918 het Mijnartseninstituut
op. Er werden drie artsen aangesteld als mijnarts, ieder verantwoordelijk
voor de medische zorg voor enkele mijnzetels. A. Vossenaar, die tot
oprichting van het instituut had geadviseerd, werd hoofdmijnarts. Hij vestigde
zich met eigen personeel in het ziekenhuis in Heerlen, waar aldus
een mijnafdeling ontstond. Op weinig subtiele wijze lichtte Vossenaar de
rest van het ziekenhuis door en trok hij de competentie van de er werkende
artsen in twijfel. Die artsen, waaronder chirurg Hustinx, wensten geen
bemoeienis van buitenstaanders en vochten terug. 68
In de loop van 1920 kreeg het beleid ten aanzien van de ziekenhuizen
binnen het AMF meer vorm. Met het bestuur van het ziekenhuis in Heerlen
werd toegewerkt naar een contract waarin naast een verpleegprijs, een
afnameverplichting van verpleegdagen werd geregeld. Met het oog daarop
kreeg Hustinx in mei 1920 van het AMF de mededeling ‘dat het ons juister
toelijkt de kosten der geneeskundige behandeling ( ) niet met de specialisten individueel,
doch met het Bestuur van het ziekenhuis te verrekenen. Dit is in overeenstemming
met het feit, dat de patiënten, die ziekenhuis behandeling noodig
hebben, door ons niet naar bepaalde specialisten, doch eenvoudig naar het ziekenhuis
worden verwezen, welks bestuur heeft te zorgen, dat de vereischte specialis-
69
tische hulp beschikbaar is.’ Hustinx moest zich voor zijn honorarium dus
voortaan wenden tot de ziekenhuizen waar hij werkte en kon niet meer
per behandeling rechtstreeks met het AMF afrekenen.
Kwam met het ziekenhuis in Heerlen een overeenkomst tot stand die het
Hustinx behalve noodzakelijk ook mogelijk maakte er zijn honorarium te