Achter de schermen - seksueelgeweld.info

6.3 Criminaliteitspatronen
Uit een recidiveonderzoek van Kingston et al. (2008) onder 341 kindermisbruikers blijkt dat
het gebruikmaken van pornografi e een risicofactor is voor recidive van seksuele agressie.
Dit geldt met name voor de mensen met een hoog risico op herhaald delict gedrag. Het
uitgangspunt in dit onderzoek zijn derhalve de mannen die fysiek misbruik hebben gemaakt
van kinderen. Bij de recidivegevaarlijke mannen speelt kinderporno derhalve een belangrijke
rol. Uit het onderzoek van Wolak et al. (2005) blijkt dat 40 procent van de kinderpornobezitters
ook kinderen had misbruikt en dat vijftien procent daar een poging toe had gedaan. Uit
het onderzoek van Harnandez (2006; in Beech et al., 2008) blijkt dat 85 procent van de mannen
die zijn behandeld vanwege het bezit van kinderporno eerder ook hands-on delicten
heeft gepleegd. Dit hoge percentage werd gevonden nadat de mannen een behandeling
hadden gekregen. Voor de behandeling gaf maar 24 procent toe hands-on delicten te hebben
gepleegd.
Het is duidelijk dat de downloaders die gepakt worden door de politie niet snel zullen toegeven
dat zij ook hands-on delicten hebben gepleegd. Hetgeen er bekend is over de relatie
tussen downloaden van kinderporno en fysiek misbruik van kinderen is grotendeels
afkomstig van de misbruikers die dat hebben toegegeven in bijvoorbeeld een behandeling.
Daarbij hoeven ze niet het achterste van hun tong te laten zien, hoewel de percentages
cross-over blijkbaar fors kunnen zijn. Buschman et al. (2008) hebben de polygraaf gebruikt
bij 25 downloaders van kinderporno om hun seksuele voorgeschiedenis in kaart te brengen.
De downloaders namen op vrijwillige basis deel aan het onderzoek. In vergelijking met
hun zelfrapportagegegevens laten de polygraafuitkomsten zien dat veel meer mannen in
werkelijkheid allerlei soorten risicogedragingen hebben vertoond richting kinderen. Hierbij
kan gedacht worden aan contact zoeken met kinderen (cruising), plannen maken om seks
te hebben met kinderen en masturberen bij fantasieën over seks met kinderen. 4 Uit eerder
onderzoek, onder dezelfde populatie, blijkt dat meer dan de helft van de downloaders kinderen
heeft aangeraakt vanuit een seksuele intentie (Meldpunt Kinderporno, 2006, p. 3). 5
De teneur in de literatuur is dat de downloaders geen notoire criminelen zijn. Zij hebben
nauwelijks antecedenten (Burke et al., 2002; Sullivan, 2005; Webb et al., 2007). Als er al
sprake is van eerdere strafbare feiten, volgens Webb et al. (2007) in ongeveer 20 procent
van de gevallen, gaat het vaak om niet-zedendelicten. Bij een klein aantal gaat het wel om
zedenmisdrijven als ontucht met een minderjarige, exhibitionisme en aanranding (Galbreath
et al., 2002). Seto & Eke (2005) komen daarentegen met hogere percentages. Zij hebben in
Canada een onderzoek uitgevoerd naar delinquenten die zijn veroordeeld voor het bezitten,
verspreiden of produceren van kinderporno. Ruim de helft (56%) van de steekproef (N=201)
heeft antecedenten. In 44 procent betreft het een niet-gewelddadig delict en in 30 procent
is dit een gewelddadig delict. Daarnaast is 24 procent van de steekproef veroordeeld voor
seksuele hands-on delicten en zeventien procent voor seksuele hands-off delicten. Tot slot
wordt duidelijk dat vijftien procent eerder met Justitie in aanraking is geweest in verband
met kinderpornodelicten. De auteurs zijn tevens nagegaan in hoeverre deze mannen na
hun veroordeling voor kinderporno opnieuw de fout ingaan. Na gemiddeld 2,5 jaar viel
zeventien procent van de steekproef in herhaling naar zowel zedenmisdrijven (hands-off en
Afwijkend online en offl ine gedrag van de downloader 77