Interviews - Skynet.be

het echter te ver laten komen. De hoop om na de regularisatiecampagne
van 1999 met een schone lei te kunnen herbeginnen is niet ingelost:
beslissingen en procedures duren nog steeds te lang en vanuit
menselijke overweging durft men uitgeprocedeerde mensen niet het
land uitzetten.
Mevr. Van Cauwenberge pleit ervoor om opnieuw met een schone lei
te beginnen, en alle mensen die hier reeds lange tijd verblijven te
regulariseren. Dit kan door een soepele interpretatie van artikel 9.3
van de vreemdelingenwet. Hierna moeten alle uitwijzingsbeslissingen
kordaat uitgevoerd worden.
De dienst verwacht verbetering van de nieuwe asielwetgeving: de
RvS zal hervormd worden en zal enkel in bepaalde gevallen nog
kunnen aangesproken worden. Hiervoor komt de nieuwe Raad voor
Vreemdelingen-betwisting. Het wordt afwachten hoe dit in praktijk zal
functioneren. Ook de mogelijkheid van subsidiaire bescherming – voor
mensen die niet in aanmerking komen voor asiel o.b.v. de conventie van
Genève - is een verbetering.
Voor de mensen die het land moeten verlaten moet er veel meer nadruk
gelegd worden op vrijwillige terugkeer. Deze mogelijkheid moet meer
bekend gemaakt worden en er moeten meer vormingssessies, informatie,
middelen en eventueel hogere terugkeerpremies voorzien worden. De
manier waarop dit aangebracht wordt aan de mensen is heel belangrijk.
Het is belangrijk om een eerlijk en realistisch beeld te schetsen.
De stad Gent werkt hier heel hard aan. Het personeel van het SOI Verapa
heeft vaak lange gesprekken met uitgeprocedeerde mensen met het oog
op een vrijwillige terugkeer. Het personeel beseft dat mensen hier in de
illegaliteit laten blijven ook geen oplossing is. De dienst wordt immers
dagelijks geconfronteerd met de erbarmelijke huisvesting waarin deze
mensen verkeren. Personeel dat zelf gelooft in terugkeer kan dit ook
veel beter overbrengen. Voor de uitgeprocedeerde mensen die in het
centrum verblijven, werkt deze aanpak zeer goed. De inschrijving voor
vrijwillige terugkeer gebeurt door het bureau van Fedasil in hetzelfde
gebouw als het SOI. Er is geen enkel geval geweest van mensen die zich
ingeschreven hadden voor een vrijwillige terugkeer maar uiteindelijk
verdwijnen. Maar ook met uitgeprocedeerde mensen die niet in centrum
verblijven worden alle mogelijkheden besproken, en wordt de nadruk
gelegd op vrijwillige terugkeer. Mensen die kiezen voor vrijwillige
terugkeer kunnen nog maximum een maand worden opgevangen in een
open centrum en vertrekken van hieruit naar Zaventem. Op deze manier
moeten deze mensen dus niet naar een gesloten centrum.
Gedwongen repatriëring vanuit de open centra kan echter niet: de open
centra moeten veiligheid en rust bieden voor de mensen die er verblijven.
Aan de mensen die onder geen beding vrijwillig willen vertrekken moet
duidelijk gemaakt worden dat ze niet langer in het open centrum kunnen
verblijven. Zij kunnen op eigen initiatief alsnog vertrekken of onderduiken
in de illegaliteit met het risico dat ze worden opgepakt en ondergebracht
in een gesloten centrum voor een gedwongen repatriëring. Voor een
aantal mensen blijft de gedwongen repatriëring vanuit gesloten centra
de enige manier, ook voor gezinnen. De periode van vasthouden moet
hierbij beperkt worden tot enkele dagen en het regime moet zo vrij
mogelijk zijn (dus geen gevangenisregime, tralies, …).