Baron Paul Buysse Graaf Jacques Rogge Gerard ... - Vlerick Alumni

Alumni Watch
de lage dollar. Van de 246.000 auto’s die de grootste
Belgische autofabriek vorig jaar bouwde, ging er 30
procent naar de Verenigde Staten die daarmee de
belangrijkste markt zijn. De Volvo-fabriek in het Gentse
vestigde vorig jaar een productierecord. Nooit in zijn
40-jarig bestaan bouwde het meer dan 246.000 auto’s.
Volvo Cars Gent bouwde vorig jaar zoveel auto’s
omdat het van zijn Zweedse moederbedrijf de productie
kreeg toegewezen van de ‘kleine’ maar populaire
Volvo’s S40 en S50. Naast Gent bouwt Volvo, een
dochterbedrijf van het Amerikaanse Ford, alleen nog
auto’s in Zweden. Om de S40 en S50 in Gent te kunnen
bouwen, investeerde Volvo tussen 2000 en 2004
500 miljoen euro in de fabriek. De recordcijfers van
Volvo zijn een uitzondering in de autosector. Die wordt
wereldwijd geplaagd door overcapaciteit en dalende
marges. Volvo doet het dus goed, al baart de lage koers
van de dollar tegen de euro hen zorgen. Volvo verdient
immers maar weinig aan de auto’s die het in dollars verkoopt.
‘Volvo Cars verliest 60 procent van zijn winst
door de zwakke dollar’, stelde Peter Leyman.
(De Tijd, 28/01/2005).
■ FRANK MEYSMAN
(PUB ‘76) wordt het gezicht van de
Belgische reclamesector. Als nieuwe topman
van de Raad voor de Reclame krijgt
hij de opdracht dit orgaan nieuw leven in
te blazen. ‘We zitten nu te vaak in het defensief. Het
komt erop aan proactiever en positiever te werk te
gaan’, stelt hij. In de raad voor reclame hebben vertegenwoordigers
van de adverteerders, de reclamemakers
en de media zitting. Gezamenlijk vormen ze de
spreekbuis van de sector. De Jury voor Eerlijke
Praktijken (JEP) is het belangrijkste onderdeel van de
Raad. Dit orgaan beoordeelt klachten over reclame.
Maar na dertig jaar is het tijd om de Raad een nieuw
elan te geven, vindt de raad van bestuur. Daarvoor
moeten de nieuwe voorzitter, Marc Michils (Quattro
Saatchi & Saatchi) en de nieuwe ‘CEO’ Frank Meysman
zorgen.
(De Standaard, 28/01/2005)
■ SVEN DE WAELE
(IMBAFT ‘05) mag zich de ongekroonde
keizer van het verenigingsleven noemen.
Sinds kort is de jonge burgerlijke ingenieur
uit Vosselare Ondervoorzitter van de
nationale KLJ-koepel. Hij is daarmee de hoogste vrijwilliger
in rang en heeft de hoede over 30.000 actieve
jongeren. Sven De Waele (26) heeft binnen de KLJ
(Katholiek Landelijke Jeugd) een blitzcarrière achter de
rug. De Nevelenaar kwam pas 14 jaar geleden bij de
plaatselijke KLJ-afdeling terecht. Na vier jaar voorbereiding
als lid, was hij 10 jaar lang leider. Daarvan stond hij
gedurende 7 jaar aan het roer van de groep. Deze
maand is hij dus benoemd tot ondervoorzitter van de
nationale KLJ-afdeling. Sven De Waele heeft drie jaar
gewerkt als Consultant, alvorens hij besloot een MBA
30
te volgen aan de Vlerick Leuven Gent Management
School.
(Het Nieuwsblad, 18/01/2005)
■ WIM FOCQUET
(SLM ‘91) is stichter en Managing Partner
van WFCC, een Belgisch Human
Resources Services kantoor dat een
geïntegreerd dienstpakket aanbiedt van
rekrutering en selectie, planning en competentiemanagement,
coaching en training van het personeel.
Hijzelf legt zich in België al meer dan 10 jaar toe op de
ICT-markt, met een zeer gedegen marktkennis van de
telecommunicatie. Na het uiteenspatten van de
Internet zeepbel zijn de hypes en monstercampagnes
voor personeelsaanwerving in de ICT-wereld vervangen
door desinvestering en afslanking om de schuldenberg
onder controle te krijgen. Volgens Wim Focquet
heeft de telecommunicatiesector geen geduld meer en
is er een alom heersende korte termijn visie. De
levensduur van producten en diensten is bijna korter
geworden dan de nodige lanceringperiode en de
‘return on investment’. Dit verklaart het grote personeelsverloop,
gedwongen of spontaan, wat ook een
onschatbaar verlies aan immaterieel kapitaal met zich
meebrengt. ‘Een aantal bedrijven heeft ondertussen
beseft dat loyauteit voor de werknemer het positieve
imago van het bedrijf vergroot, waardoor aanwerving
en behoud van gemotiveerd personeel gemakkelijker
wordt’, voegt Wim Focquet eraan toe, ‘deze bedrijven
proberen via HR marketing employer of choice te worden’.
(Connexie, nr. 5, 2004)
■ IGNACE COMBES
(PUB ‘76), Deputy CEO Euroclear,
’s werelds grootste settlementhuis.
Euroclear telt 2.600 personeelsleden,
van wie 1.500 in Brussel. ‘Settlement’,
is de derde en laatste stap in een effectentransactie,
waarbij cash en effecten tussen koper en verkoper
worden uitgewisseld. De eerste stap is de beurshandel,
de tweede de ‘clearing’. Voor de handel op Euronext
wordt de ‘clearing’ verzorgd door LCH.Clearnet. Een
clearinghuis streept zoveel mogelijk transacties tegenover
elkaar weg, en treedt op als anonieme tegenpartij
tussen koper en verkoper. In de eerste 9 maanden van
2004 zag Euroclear een omzet van 227.000 miljard
euro via zijn scherm passeren en heeft het voor
12.800 miljard euro effecten in beheer. Euroclear met
als vice-gedelegeerd Bestuurder Ignace Combes nam
de voorbije jaren de settlementhuizen over van België,
Nederland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. ‘Tegen
begin 2007 moet een eengemaakt settlementplatform
voor de Euronext-markten klaar zijn’, zegt Ignace
Combes, ‘dit zal voor een Belgische partij die een
Nederlands of een Frans aandeel koopt de afwikkelingskosten
binnen twee jaar tien keer goedkoper
maken’.
(De Tijd, 29/01/2005)
Magazine Alumni Vlerick Leuven Gent Management School, March 2005
■ SYLVIE CARPENTIER
(SLFM ‘93), Zaakvoerder Rambagh,
werkte tien jaar lang bij een groot
Amerikaans bedrijf waar ze eerst retailervaring
opdeed om daarna op de marketingdivisie
te belanden. Enkele jaren geleden herontmoette
ze haar huidige zakenpartner tijdens een
Vlerick-bijeenkomst, die wist dat er in Brussel twee
Rambagh-winkels over te nemen waren, gespecialiseerd
in oosters antiek. Sylvie Carpentier zag in dat ze
er een lifestylezaak van kon maken met accent op Azië.
Op vandaag is Rambagh een soort totaalgebeuren waar
je meubels en decoratieartikelen kunt kopen, kiest uit
exotische theesoorten, in boeken kunt bladeren, etc.
Het woord ‘Rambagh’ komt niet voor niets van ‘Aram
Bach’, de tuin der dromen die één van de eerste
Mongoolse keizers, na een overwinning, liet aanleggen.
Sylvie Carpentier geeft aan dat Rambagh nog in een
overgangsfase zit, daar Sylvie en haar partner nog aan
het concept aan het bouwen zijn. Zo wordt nu thee
verkocht, maar tegen de lente willen ze in de tuin een
theesalon beginnen. Daarnaast denken ze ook aan een
boekenafdeling in de sfeer van het oosten, aan welness
en reizen. In de tweede winkel, die ‘Rambagh 1001
nacht’ gaat heten, willen ze alles bij elkaar brengen wat
met slapen te maken heeft.
(Feeling, december 2004)
■ JAN VANDENDRIESSCHE
(SLM ‘89) werkt voor Alken-Maes als
Secretaris-Generaal, maar daarnaast
heeft hij ook een expliciete droom: de
vereniging Managers zonder Grenzen
(opgericht begin jaren negentig) een nieuw elan geven.
‘We willen niet hetzelfde doen als zoveel andere organisaties’,
legt Vandendriessche uit, ‘we willen vooral
managementkennis van bij ons ter beschikking stellen
van kansarme ondernemers in de Derde Wereld. Dit
kan de vorm aannemen van consultancy, audits of hulp
bij opleidingen’. Voor de juiste signalen wordt gerekend
op info van de NGO’s en andere instellingen van ontwikkelingssamenwerking.
Voorts wordt er samengewerkt
met de Vlerick Alumni, Ichec en Alichech. Zo’n
300 Vlaamse en Waalse managers hebben zich al aangeboden
om bij te springen. De werkingsmiddelen
komen in de eerste plaats van Vlaamse en Europese
subsidies, alsook via bijdrages van bedrijven. Sommige
managers-leden leggen zelf bij. De mission statement
vermeldt respect en waardering voor vrouwen en kinderen
(geen kinderarbeid, terwijl de projecten altijd een
herverdelende waarde moeten hebben. ‘Essentieel is
dat onze experts vrij zijn van enig dogma, vooroordeel
of persoonlijk belang.’ Vandendriessche heeft zich
steeds aangetrokken gevoeld door vreemde culturen.
‘Zo heb ik beseft dat het leven meer is dan carrière,
geld en materiële welvaart’. (Trends, 03/02/2005)