Bureau zonder haat - Klik hier door naar de hompage van de8

Naar het voorbeeld van de campagne in Antwerpen midden
vorig jaar wil ook de stad Vilvoorde zich profileren als een
«Zonder Haat Stad». Het stadsbestuur gaat daarom affiches
verdelen met daarop de tekst «Zonder Haat Straat» waarmee
bewoners kunnen duidelijk maken dat ze achter een
verdraagzame samenleving staan.
Het Vilvoordse stadsbestuur roept zijn inwoners op dergelijke
affiches aan vensters op te hangen. Op die manier kunnen ze
aangeven dat ze streven naar een samenleving waar mensen
respect hebben voor elkaar, iedereen gelijke kansen heeft, waar
verschillen mogen bestaan en waar mensen samenleven in
solidariteit. Dit alles zonder racisme, discriminatie of haat.
(VBT)
© De Persgroep Publishing
21-03-2007, p.67
Antwerpen, Limburg, Nationaal, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant/Brussel, West-Vlaanderen
Het gevecht tegen racisme
Iedereen is verantwoordelijk voor een harmonieuze
samenleving
OP 21 maart 1960 vielen er 69 doden toen de politie in
Sharpeville het vuur opende op een vreedzame manifestatie
tegen het apartheidsregime. In 1966 riepen de Verenigde Naties
21 maart uit tot internationale dag tegen het racisme. En tien
jaar geleden, in 1997, was er het Europese jaar tegen het
racisme. Herinnert u zich 1997? Het was één jaar na de affaire-
Dutroux en de Witte Mars. Iedereen kon op televisie de
begrafenis volgen van Loubna Benaïssa, een Brussels meisje
van negen jaar en slachtoffer van een kindermoordenaar.
Moslims en niet-moslims deelden hun verdriet. De premier
sprak zich uit vóór stemrecht van niet-Belgen. Dat was de sfeer
waarin de Staten-Generaal tegen het racisme plaatsvond, die
het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor
racismebestrijding toen organiseerde. Er vloeiden zestig
voorstellen uit voort. Wat is er tien jaar later geworden van die
voorstellen, nu Europa 2007 uitriep tot het jaar van gelijke
kansen voor iedereen?België had sinds 30 juli 1981 een wet
tegen het racisme, maar die schoot op een aantal vlakken
tekort. In tien jaar tijd zijn de juridische instrumenten echter
duidelijk verbeterd: racistische persdelicten (zoals racistische
propaganda) zijn vervolgbaar voor de strafrechter, er geldt een
strafverzwaring voor racistische geweldfeiten en de strijd tegen
racisme werd één van de prioriteiten van het strafrechtelijke
beleid. Vandaag is de antiracismewet bekend bij politie en
justitie, en wordt ze toegepast. Toch zijn in de strijd tegen het
racisme niet alleen juridische instrumenten nodig. De wet is de
noodzakelijke stok achter de deur, maar binnen in de kamer is
het aan de bewoners om te zorgen voor een harmonieus
samenleven, en daarvoor is iedereen verantwoordelijk. Uit de