Bureau zonder haat - Klik hier door naar de hompage van de8

More documents

Recommendations

Info

De "zonder haat straat"-campagne breidt uit. Na Antwerpen, is nu ook Gent aan de beurt. Het werd dringend tijd dat er een signaal werd gegeven tegen de verzuring en het geweld in onze steden, maar als taalkundige zou ik graag, uiterst voorzichtig, een vraagtekentje willen zetten bij de houdbaarheidsdatum van de slogan zelf. Geleidelijk aan schijnt er, in naam van het prijzenswaardige verzet tegen geweld en racisme, een taboe te komen te liggen op het begrip haat op zich. Haat is wel levensgevaarlijk, maar helaas is het ook een volstrekt menselijk gevoel. Misschien moet het in gecontroleerde mate wel evenveel bestaansrecht hebben als eender welk ander gevoel. Laten we gedenken dat er nooit zoveel werd gedronken als ten tijde van de Drooglegging, en dat prostitutie nooit zo weelderig tierde als precies ten tijde van het ogenschijnlijk o zo beschaafde Victoriaanse tijdperk. Maar goed, op het ogenblik zullen die affiches wel doeltreffend zijn, natuurlijk. Parallel hiermee heb ik ook een nederige twijfel omtrent wat Tom Barman op het ogenblik aan het doen is. In een interview vorige week, in een andere krant dan deze, heb ik die vraag al eens opgeworpen - de waterval van heftige kritiek die mij meteen daarop bereikte, versterkt in mij echter de aandrang om het toch te verwoorden: uiteraard ben ik voor verdraagzaamheid, ik ben niet gek, alleen vraag ik mij af hoe deugdzaam het woord verdraagzaamheid zelf is als slogan op een vaandel om mensen te mobiliseren. Ik zeg dit echt niet om ruzie te stoken. Waartoe hebben echter, in de geschiedenis, gelijkaardige opschriften ons geleid, als daar zijn vrijheid, broederlijkheid, gelijkheid? Ik word automatisch sceptisch. Ergens moet iemand voorzichtig durven op te merken dat hij soms een héél klein beetje onverdraagzaam is ook. Er zijn prachtige romans geschreven door volstrekt onverdraagzame knorpotten - Schopenhauer, Céline, Bukovski. Als ook Jonathan Swift niet zo'n stijfkoppige misantroop was geweest, dan had hij ons ook nooit zo'n hilarisch meesterwerk als Gullivers Reizen cadeau kunnen geven. Op artistiek niveau is mijn kritiek op Tom Barman overigens veel scherper. Dat mag, omdat ik zijn muziek en zijn optredens, zijn film en zijn jazz-selecties al een decennium lang de hemel in prijs, hier en elders, overal. In het Antwerpse Stadhuis laat hij zich nu echter officieel gevierd worden als Man Van Het Jaar - moet dat? Waarom dan? De Paus in het Vaticaan, Tom Barman in het Stadhuis... Zeg het mij als er ooit nog eens iets gewoon lolligs gebeurt, iets plezants zonder meer. Dit alles hier zeg ik alleen met de beste bedoelingen. © Concentra 02-11-2006, p.121 Frans Crols Trends
ZONDER HAAT STRAAT? Zij blijven glimmen in de straten van de brave buurten (de buurten die voor Patrick of de Patrick van hun gemeente stemden). De affiche 'Zonder Haat Straat' is een hit. De vraag is of die padvindersmassage van de publieke opinie is opgewassen tegen de werkelijkheid van het samenleven van culturen en volkeren. Vallen solidariteit en diversiteit samen? Bea Cantillon van de Universiteit Antwerpen heeft het zo niet bedoeld - daarvoor zijn haar bekommernissen te oprecht - maar de specialiste van de sociale zekerheid en hoogleraar roept onder meer op om allochtone studenten aan de Vlaamse hogescholen extra bijscholing Nederlands te geven. Zij zakken te vaak. Wablief, zal het merendeel van de televisiekijkers - en dat zijn geen welmenende profs - hebben gedacht. Hoe kan je aanbelanden in de hogere cyclus zonder een fatsoenlijke taalvaardigheid, het a tot z van het schoolsucces? De kwestie van het samenleven tussen de Vlamingen en de nieuwe allochtonen blijft gesteld. Ook omdat je zelden hoort over dit type van problemen bij volksverhuizers van de vorige generaties. Chinezen, Italianen, Polen, Hongaren, joden van allerlei landen integreerden triomfantelijk, op eigen kracht, met eigen geld in het land van hun verlangen. Smeulend onbehagen.De e-corres-pondenten die mij, en vele anderen, in de dagen voor en na 8 oktober mails zonden over allochtonen en moslims, hebben het voor een deel zo bedoeld, als hatelijkheid, en reageren voor een deel met het buikgevoelen dat er grote problemen blijven in het samenleven van de oude en de nieuwe etnieën. Twee voorbeelden. Een man met een leidende bankfunctie stuurde acht foto's, door zijn vader afgetapt van het internet. Die prenten, geweigerd door de reguliere persagentschappen, tonen bloeddorstige leuzen tegen de westerlingen van betogende moslims in Londen. Sterker is een wekenlang circulerende anonieme aanklacht onder de titel 'Wie zegt dat België een land is waar integratie moeilijk is?' Het schotschrift berekent hoeveel de Brusselse familie van een strijdlustige moslim kost aan de Belgische burgers. Hij leeft polygaam met twee echtgenotes met telkens acht kinderen, allemaal geboren in België. De gedetailleerde berekening mondt uit in een bedrag langs allerhande tegemoetkomingen (kinderbijslag, schooltoeslag, woontoelage, alleenstaande ouder - het gezinshoofd is voorlopig uitgewezen) van 8947 euro per maand. Waar of onwaar? De aanklacht rent over het internet. De xenofobe reacties worden niet afgeremd door de gemeentelijke verkiezingsuitslagen. Evenmin wordt het smeulende onbehagen van velen over vreemdelingen afgeremd door de eerste generatie allochtone gemeenteraadsleden. Zij tonen lijfelijk de geleidelijke verkleuring van de lokale macht en dat is voor Jan met de pet, die zelden politiek correct is, slikken. De samenlevingsproblemen verdampen niet in Vlaanderen, zij verscherpen. Etnische spanningen, zeker in een land met een grote woondichtheid en zonder traditie van inwijking, worden bepaald door de homogeniteit van de bevolking, de historische ervaring met vreemdelingen, de mate van afwijking tussen de nieuwkomers en de autochtonen en de affiniteit van de immigranten met het nieuwe vaderland. Diversiteit versus solidariteit.Het conflict tussen diversiteit (of multiculturalisme) en solidariteit is de kern. Een conflict waarover de progressieve welmenenden en de linkse opinie- makers (de anderen worden kaltgestellt) weinig tot niet openbaar nadenken. Bea Cantillon en het Hoger Instituut voor de Arbeid van de KU Leuven hebben hier werk. Het toejuichen van de diversiteit staat vandaag centraal bij progressieve politici. Tussen 1870 en 1970 was een politiek van solidariteit de kern van het vooruitstrevende handelen. Het ideaal was een samenleving waarin de ongelijkheden verbonden met de sociale klasse zouden verdwijnen. Dat ideaal is blijven leven, maar is vanaf de jaren zeventig geleidelijk aangevuld met een tweede ideaal - de bevordering van de diversiteit. De talen, gerechten, kledij, gebruiken van de immigranten en de grotere verdraagzaamheid ten aanzien van homo's zouden voortaan gecelebreerd worden door het multiculturalisme en niet langer uitgegomd door assimilatie. Voor de jaren zeventig was assimilatie trouwens bijkomstig, de steden waren blank en iedereen speelde huisje-tuintje-keukentje met zijn andersgeslachtelijke M/V. Het progressieve dilemma van de 21ste eeuw, waar dus bang en onwetend omheen wordt gewandeld, is de spanning tussen diversiteit en solidariteit. Beide doelen zijn lovenswaardig op zich, maar zij kunnen en zullen conflicteren. De auteur is directeur van Trends. Reacties: frans.crols@trends.be © Roularta Media Group
Page 1 and 2: 11-07-2007, p.18 Gent en rand Burea
Page 3 and 4: Uitzondering In de moslimwereld maa
Page 5 and 6: Het spijt me als ik aanzien word al
Page 7 and 8: Antwerpen Week Up, de wekelijkse gr
Page 9 and 10: Actie Vlaams Belang krijgt tegenwin
Page 11 and 12: 31-05-2007, p. lezers algemeen Open
Page 13 and 14: de Meir tot op heden geen Antwerpse
Page 15 and 16: Parti Socialiste met de titel 'L'Et
Page 17 and 18: Vredesstad wordt Zonder Haat Stad I
Page 19 and 20: eigenlijk. Die mars tegen racisme.
Page 21 and 22: allochtonen, waarover er al te veel
Page 23 and 24: Bewoners Wolstraat De website www.s
Page 25 and 26: meldingen die het Centrum ontvangt
Page 27: opmars van verbondenheid en solidar
Page 31 and 32: getoond. Zou het? Om doelbewust de
Page 33 and 34: zelfhulpgroepen en psychologen zull
Page 35 and 36: 11-08-2006, p.17 Oostende-Westhoek
Page 37 and 38: De jonge Marokkaanse op haar beurt
Page 39 and 40: De Antwerpse ere-stadsdichter Ramse
Page 41: ooit was, en voor de Antwerpenaren

Bureau zonder haat - Klik hier door naar de hompage van de8

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?