Ingezonden

De wet van het positivisme
Vele jaren lang zijn we langzaam maar zeker in een spiraal
terecht gekomen van het negativisme.
Kranten, TV die niet weten hoe snel ze ongelukken, overvallen,
andermans leed moeten verslaan en tonen. Maar ook niet te
vergeten de politiek, eilandelijk en wereldwijd, met hun grollen en
grillen die meewerken aan een slechte voorbeeldfunctie. Waar gaat
dat heen? Lang was er een tendens dat het zo hoorde en dat we dat
allemaal maar moesten accepteren. Van uitgaande dat het systeem
zo in elkaar zit en niets aan te veranderen was. Toch is het duidelijk
dat al die negatieve berichtgeving niets meer is dan aandacht geven
aan al die personen die o zo in de knoop zitten met hun eigen ego.
Het enige wat we creëren is een wereld met nog meer geweld, pijn
en onverdraagzaamheid. Hebben we het dan nog niet door dat al deze
negatieve publiciteit niets oplevert? Is het nog niet doorgedrongen
dat juist de mensen die alsmaar negatief schreeuwen om aandacht,
niets bijdragen aan een betere toekomst voor onze kinderen en totale
mensheid? Ook het passieve wat er op vele plaatsen bestaat, van “We
kunnen toch niets veranderen” leeft steeds meer op.
Hopeloos, hulpeloos en meestal onder het mom van dat dit
hun “karma” is wachten ze maar af. Dit alles omdat de wet van het
negativisme zich langzaam plaatst boven de wet van positivisme.
Zo verspelen we de kans om andere mensen te helpen, de wereld
en onze eilanden iets bij te dragen en het recht en plicht om er voor
onze medemens te zijn. Ikzelf ga er van uit dat al het negativisme
en het passieve gedrag niets anders is dan het zich overgeven aan de
wet van het negativisme.