Ingezonden

gen en toelaten. Och, een ding is duidelijk, ik zal het nooit maken in
de politiek. Gelukkig heb ik deze ambities niet en zeker niet als je
ziet dat je dan in een rijtje zou belanden van merendeels schreeuwers,
ophitsers en volksmenners. Geen wonder dat de meerderheid zwijgt
want dit eiland wordt duidelijk door dit soort figuren geregeerd. Hoe
is het mogelijk dat een handje vol mensen zo de dienst uit kan maken
op een eilandje.
Moderne Cultuur
Je kunt de laatste jaren geen gesprek voeren op dit eiland of
het woordje “cultuur” wordt gebruikt. Zodra er geen weg te bewandelen
meer is, geen antwoorden verzonnen kunnen worden dan krijg
je het zinnetje te horen: “Ja maar dat is onze cultuur”. Nou leef ik in
de gelukkige omstandigheden dat rond de plaats ik woon vele oude
mensen wonen, zelfs tot honderdjarige toe. Mensen die de slaventijd
maar ook de Curacaosche cultuur kennen vanuit hun roots. Als je met
deze mensen, lekker onder een oude boom in de lokale begroeiing
op een gammel bankje met een glas water in de hand zit, kom je pas
achter wat de werkelijke cultuur is van dit eiland. Deze mensen zijn
wijs, rustig en weten wat het werkelijke leven inhoudt. Mensen die
hun leven lang hard gewerkt hebben, meestal voor grote gezinnen
maar wisten stand te houden in de zeer zware tijden. Toch kom je
wel eens in een van die gesprekken op de Curacaosche cultuur en wat
hoor je dan van deze mensen, dat ze het totaal niet meer begrijpen
waar de “jeugd” mee bezig is. Ze snappen niets van die vreselijke
herrie die er moet zijn bij feesten, alle overmatige toeten en bellen
bij evenementen maar ook over het hedendaagse “Seu”(oogstfeest)
wat uit gegroeid is naar een tweede commerciële karnaval!
7