Ingezonden

delijk was ik ervan overtuigd dat mijn zoon in Nederland een hotel
bezit. We hebben over de hele totstandkoming lang zitten praten.
Ondertussen kwamen er bij mij beelden naar boven van dat
stille, in zichzelf zittende ventje met zijn blonde krullenkopje wat
altijd al de gave had, te verwezenlijken wat er in dat koppie omging.
Vanaf het begin was deze jongen overtuigd dat hij een eigen horecagelegenheid
of hotelletje zou hebben. We hebben hem daarom ook
altijd in zijn dromen laten geloven en samen veel over zitten praten.
Jonathan Joseph (Baselmans noemend) had zeker de scholen hier op
Curaçao niet mee. Ze geloofden niet in hem en kreeg hij totaal geen
medewerking op zijn eigen eiland. Daarom kwam hij zelf, toen hij 8
was, met het idee om naar Nederland te gaan om daar zijn papieren
te halen die zijn droom moeten verwezenlijken en ooo zo belangrijk
zijn in deze maatschappij. Ja hoor, hij haalde het ene naar het andere
papiertje. Ook kreeg hij vanaf de eerste dag al werk in een van de
meest luxe sauna’s van Nederland. Later werd dat een goede job in
een van de meest dure restaurants die je maar kunt vinden. Allemaal
in dat koude kikkerlandje als Antilliaan. Hij bleef werken en bleef
zijn droom in zijn gedachten houden “mijn eigen zaak”.
Na ruim 0 jaar dag en nacht hard werken en studeren is deze
jongen, die ondertussen 7 jaren is, baas over zijn eigen hotel! Ondertussen
was hij al andere plannen aan het smeden voor de toekomst,
want dromen moet je behouden, niet waar?. Mijn gedachten dwaalden
af en gingen naar de kranten en alle negatieve berichtgevingen op
TV waar Antillianen alsmaar in een kwaad daglicht worden gezet en
alsmaar negatief over een kam geschoren worden!
7