Technologie Special - DJBroadcast

scuba
Triangulation
(HOTFLUSH)
Scuba, Paul Rose voor intimi, is erg goed bezig de laatste tijd. Onlangs verscheen er al een fijne
mixcompilatie van deze in Berlijn woonachtige dubstep producer: Sub:stance, uit via Ostgut Ton.
In 2003 stond Scuba aan de wieg van de ontwikkeling van het dubstep genre door middel van
het oprichten van zijn Hotflush label. Sindsdien is hij niet meer uit de frontlinie van het dubstep
genre weg te denken. Triangulation is Scuba’s tweede langspeler, de opvolger van het in 2008
verschenen A Mutual Antipathy, waarop ondermeer a de klapper Hard Boiled te vinden is. Op
het nieuwe Triangulation draait het wederom om de lage frequenties, de melancholische sferen
(voortreffelijk gedaan) en vooral het experiment. Scuba schuift als het ware de stijlen dubstep
en techno (soms met ambient gevoel) in en over elkaar, waarmee hij zijn sound wederom naar
een ander, hoger niveau tilt. Het album begint met het duistere, beatloze sfeermoment Descent,
waarna het prachtige Latch het echte startschot blijkt middels ingetogen dubstep beats en een
ambiance om van te smullen. Gaandeweg het album horen we Scuba’s visie op de house/techno
en experimenteert hij er lustig op los binnen diverse tempi. De resultaten zijn zonder uitzondering
van wereldklasse. Triangulation heeft alles in zich om een instant klassieker te worden: gevarieerde
dubstep, house/techno en zelfs een avontuurlijke drum ‘n bass track (So You Think You’re
Special). Dit album kan in één adem genoemd worden met de langspelers van 2562, Martyn,
Burial en Elemental. ***** (Art-D-Fact)
clara moto
Polyamour
(INFINé/PIAS)
Graz. Dat Zuid-Oostenrijkse stadje staat nou niet
bepaald bekend om zijn kranzinnige nachtleven. Toch
waaien ook daar technozaadjes over de alpenweides,
bewijst het debuutalbum Polyamour van Clara Moto. De
jonge Française maakte in 2006 deel uit van de Red Bull
Academy lichting. Naast haar zaten destijds Flying Lotus
en Douglas Reed. Sterke lichting. En Moto gaat ook groot
worden, reken daar maar op. Haar kijk op techno is lekker
breed, ze schrikt niet terug voor vocalen (gezongen
door Mimu, wiens stem soms wat weg heeft van Björk)
en durft de diepte in te gaan. Zo combineert ze op Glove
Affair baslijnen uit de dubstep met trippy sounds waarmee
Mathew Jonson groot is geworden. Geen wonder
dat de Oostenrijkse al eens in het voorprogramma van
Cobblestone Jazz stond. Ook Agoria is fan. Hij tekende
Moto voor zijn eigen label Infiné. Slimme zet. Polyamour
is een overtuigend debuutalbum van een dame die het
ver gaat schoppen. ***** (René Passet)
Lali puna
Our Inventions
(MORR MUSIC/KONKURRENT)
Is het echt alweer vijf jaar geleden dat Lali Puna een
album uitbracht? Laatste wapenfeit was de verzamelaar I
Thought I Was Over That. Het Duitse kwartet inspireerde
sinds ’99 een hele generatie muzikanten met hun combi
van introverte shoegaze-indie en zacht zoemende
elektronica. Al namen ze daar op het relatief extraverte
Faking The Books (2004) een beetje afstand van. Op
Our Inventions keert Lali Puna terug naar de intimiteit,
met klein gehouden liedjes en sobere instrumentatie.
Daardoor komt zangeres Valerie Trebeljahr automatisch
meer naar de voorgrond. Ze is beter gaan zingen, al weet
ze donders goed hoe beperkt haar bereik is en maakt ze
af en toe gebruik van vocoders of andere stemvervormers.
De teksten handelen over de vervreemding van
de natuur en de verregaande individualisering. Het is
de Lali Puna zoals we het graag horen. Intiem, lief en
toch een beetje stekelig. ***** (René Passet)
eddy meets yannah
Fiction Jar
(COMPOST)
Fiction Jar is alweer de derde langspeler van het Kroatische
duo Eddy Ramich en Yannah Valdevit. In 2005
speelde ze zich met het album Just Like… in één klap
in de kijker. Op Fiction Jar werkt het duo onder andere
samen met voormalig UK garage held Zed Bias (Dave
Jones) en de geprezen MC Capitol A (Antoine Green).
Het album biedt een groot aantal klappers met een
verrassend aantal (deep) house bijdragen. Tijdens Mr.
Sakamoto & The Forgotten Rail (met Zed Bias) worden
subtiel de rauwe randjes opgezocht door de baslijn, die
zich soepel slingert tussen de tribale percussie. Little
Dragon, met Capitol A, verenigt soul, jazz en hiphop
onder een garage-alike house groove – heel sterk! Alleen
al di twee gtracks verantwoorden de aankoop van Fiction
Jar, die in de breedte beduidend beter is geworden dan
voorganger Once In A While. ***** (Art-D-Fact)
v/a
Boogybytes Vol. 05: Seth Troxler
(BPITCH CONTROL)
Interessante mixcompilaties zijn een lastig fenomeen. In
een tijd waarin de dj een retestrakke mix maakt met Ableton
wordt het snel gezien als klinisch of saai; wanneer
het een ‘oldschool’ mix is met vinyl worden foutjes genadeloos
afgeschoten. Op nummer 5 van de befaamde
Boogy Bytes serie is het de eer aan import Berliner Seth
Troxler. De tracklist is goed, maar op het eerste gezicht
niet baanbrekend. Een eerste luistersessie doet al snel
anders denken. Bij een tweede beluistering onstaan
favorieten. Tijdens de derde en vierde begint er een
bepaalde liefde te groeien voor het mixwerk van Seth
Troxler. Na tien keer luisteren kan ik met een gerust hart
zeggen dat dit een van de beste compilaties van dit jaar
is. Persoonlijke favoriet track: Birds & Souls - Birds &
Souls! ***** (Jorn Liefdeshuis)
reviews
gil scott-Heron
I’m New Here
(XL RECORDINGS/V2)
Na zestien jaar stilte en jaren van persoonlijke ellende
is de zwarte jaren ’70 muziekreus Gil Scott-Heron terug
met een nieuw album. De plaattitel I’m New Here maakt
duidelijk zijn gevoel voor ironie de magere jaren heeft
overleefd. Net als zijn talent voor meeslepende soundscapes
– waarin jazz, soul en fusion versmelten – en de
scherpe blik waarmee hij de samenleving observeert.
I’m New Here is klassiek Gil Scott-Heron, echter gehuld
in een geluid dat onmiskenbaar 21ste eeuws is. En
donker is I’m New Here zeker. De fusion van weleer
heeft plaatsgemaakt voor een stekelige electronische
geluidscollage vol industriele geluiden en gesampelde
beats. Soms klinkt het als digitale blues, dan als een
ambient soundtrack waarover een sombere ziener zijn
poetische wijsheden debiteert. Wie zweert bij Portishead
of Tricky, kan zich aan I’m New Here geen buil
vallen. ***** (Enrico Riva)
v/a
ATFC In The House: London ’10
(DEFECTED)
Wie verlegen zit om een portie onversneden house –
niet te hip, oubollig of kazig, maar gewoon ‘ouderwets’
degelijk – kan blind grijpen naar de mixverzamelaars
van Defected. Het vlaggeschip van het Britse house
label is de reeks In The House en de meest recente
aflevering komt van ATFC, Aydin Hasirci of tewel Aydin
The Funki Chile, die op deze dubbelaar het clubgeluid
van Londen in het zonnetje zet. Zonder op enigerlei
wijze grenzen te verleggen of horizons te verplaatsen
heeft ATFC een smulmix afgeleverd: house uit het
boekje, ontdaan van opsmuk of fratsen, en het verveelt
geen seconde. Om een idee te geven: Dennis Ferrer,
Basement Jaxx, Steve Angello. Oud en nieuw naast elkaar,
in een strakke mix die vele subkleuren laat horen
maar toch consistent van geluid is – zie daar de kracht
van twintig jaar house. En twintig jaar continuïteit.
Feestje. ***** (Enrico Riva)
pagina
103