Technologie Special - DJBroadcast

worden vanwege grafische ontwikkelingen,
games zijn al fotorealistisch. Rogier schetst
nog een toekomstbeeld. “Ik denk dat we met
handige beeldschermen gaan rondlopen, in
plaats van laptops. Ze kunnen door middel van
infrarood een toetsenbord projecteren. Dat gaat
met sensoren. Met een beetje geluk komen ze
ook nog met een mooi vormgegeven helmpje
waarmee je die games dus kunt besturen.” Als
laatste weet Rogier me nog te verbazen met een
verhaal over een contactlens, die als het ware
werkt als een scherm. Juist, zoals in Robocop.
Maar dan onzichtbaar. Stel je voor, je hebt geen
reisgids meer nodig, geen navigatie meer, je
hoeft niet eens meer op je telefoon te kijken. En
ja, deze lens bestaat al. Augmented informatie,
op je oog. De bionische mens, laat niet heel lang
meer op zich wachten. “Het ligt eraan hoe we
het accepteren. Want misschien vinden we het
wel heel irritant. Of eng.”
De tweede persoon die ik spreek is Mischa
Rozema van Post Panic. Brood verdienen doen
ze met commercials, maar de liefde ligt weldegelijk
bij het produceren van films. Ik spreek af
in het erg fraaie Post Panic hoofdkantoor in het
centrum van onze hoofdstad, en vraag Mischa
als eerste naar het nu. “We leven op dit moment
al in een hele interessante tijd, waarin eigenlijk
alles kan. Het moedigt enorm aan voor artiesten
of kunstenaars om aan de slag te gaan. Met
huidige technieken heb je geen kaders meer. Ik
vind dat een hele fijne gedachte, maar sommige
mensen worden daar wel gek van denk ik. Je
moest vroeger een enorme technische bagage
hebben om een simpele animatie te kunnen
maken. Nu kun je in je eentje filmpjes maken.
Wat je nu ziet gebeuren, is dat vooral mensen
uit andere disciplines, grafisch vormgevers
bijvoorbeeld, zich mengen in bewegend beeld.
Daar gebeuren hele speciale dingen. Een
nieuwe generatie regisseurs is veel visueler,
heel anders ingesteld dan filmschool studenten,
regisseurs. We krijgen dus een hele andere be-
nadering van bewegend beeld, zoals de Spike
Jonze’s, de Gondry’s. Het is de voorbode van
wat komt. Ik denk dat er een veel creatievere
manier van film maken ontstaat, omdat ineens
alles kan, en dat is een fantastische ontwikkeling.
Ik denk dat de mogelijkheden te weinig
gebruikt worden, het wordt niet voldoende
geadopteerd door filmers die er nu zijn, of de
reclamewereld die er nu is. De echte grote reclamebureaus
worden nog steeds gerund door
mensen die misschien de zestig al over zijn, en
niet de affiniteit hebben met technologie, en niet
die creatieve manier van denken hebben die wij
hebben. Ik weet niet of ik dat vervelend vind.”
Hardop vraag ik me af of er wellicht ooit een
tijd komt dat acteurs niet meer nodig zijn, of dat
filmen op locatie nooit meer nodig is. “Het gaat
enorm verbreden. Die Hollywood formule gaat
er aan. Dat hoop ik in elk geval. Ik heb ook wel
eens eerder in forums gezeten, met vraagstukken
over of we straks nog wel acteurs hebben.
Acteurs zullen waarschijnlijk wel blijven, omdat
bepaalde regisseurs die input van een acteur
nodig hebben, dat samenspel. Ik weet zeker dat
wanneer Stanley Kubrick de mogelijkheid had
gehad om geen acteurs te gebruiken, hij dat ook
niet had gedaan. Hij wist zo ongelooflijk goed
wat hij wilde en had 100 procent zeker voor
kunstmatige acteurs gekozen. De technologie
gaat niet alleen verbreden, maar ook de manier
waarop film verteld wordt. De echte actiefilms
zijn niet langer de kaskrakers. Vroeger werd je
opgewonden als er een Schwarzenegger film
uitkwam in de zomer. Dat mag van mij blijven,
en dat zal ook wel gebeuren, maar er gaan
mensen op andere manieren met verhalen en
technieken aan de gang.” Minder ruimte voor
kaskrakers, meer voor creatieve alternatieven
dus. Waar ik verder benieuwd naar ben, is
de wijze waarop films geconsumeerd gaan
worden. Gaan we nog wel naar de bioscoop
straks? “Dat is een hele moeilijke vraag. Het
is met al die plasmaschermen wel veel leuker
geworden om thuis een filmavond te organiseren,
om thuis films te kijken. Het is nooit
een bioscoop ervaring. Ik denk wel dat er een
bioscoop ervaring zal blijven, alleen dat moet
altijd iets kunnen bieden wat je thuis niet kan.
Zoals nu bijvoorbeeld 3D. Er moet gewoon een
technische voorsprong blijven.” De toekomst
voor fysieke dragers voor consumenten ziet er
minder rooskleurig uit volgens Mischa. “Dat is
helemaal niet nodig! Het is gewoon een soort
ruis die er tussen zit, dat je het schijfje in een
apparaat moet stoppen. Dat zijn handelingen
die er niet toe doen. Nieuwe generaties zullen
straks ook DVD’s niet missen. Ook bij de CD
is nooit echt een emotionele waarde geweest
volgens. De volgende generatie maalt daar gewoon
niet om.” Mischa krijgt van mij de vraag
voorgeschoteld om een beeld te schetsen van
2020. Niet reuze ver weg, maar wel genoeg om
veel ontwikkelingen te zien komen en gaan.
“Het is moeilijk, als het nu 2050 zou zijn, zou ik
zeggen je plugt gewoon een kabel in, achterin
je nek, maar dit is nog best dichtbij. Ik zie de
creatieve verbreding verder gaan. Kleine film
krijgt een veel betere kans. Juist door die verbreding,
net zoals wat nu bij muziek aan de gang
is. Veel meer ruimte voor subcultuur, omdat er
niet meer zo gestuurd kan worden door grote
productiemaatschappijen. Het wordt veel meer
een vraag ding, dan een aanbod ding. Een hele
goede zaak. Technologische ontwikkelingen
kan ik moeilijk voorspellen, ik weet niet of er
dan 8D cinema is ofzo. Geur bioscoop is ook een
beetje zinloos. Pretpark taferelen. Wie weet dat
straks met de indie films, er weer meer kleinere
zaaltjes gaan komen.”
Jochem Paap, beter bekend als Speedy J is de
derde persoon die ik spreek over de toekomst.
Zijn specialiteit is muziek, of beter gezegd geluid.
De Rotterdammer legt me uit dat clubben
zal blijven bestaan, en dat dj’s zullen blijven bestaan,
maar dat er meer ruimte komt voor visuals,
en dat muziekstukken op andere manieren
gebruikt gaan worden. “De muziek die ik maak,
maar sowieso alle electronische muziek, is een
soort muziek die gedreven wordt of bestaat bij
de gratie van technologie weet je wel. Je kunt
met technologie omgaan zoals het bedoeld is,
maar je kunt ook de grenzen opzoeken van
wat je met je tools doet. Dat is voor mij een heel
belangrijk aspect van hoe ik muziek maak. Het
uiterste uit dingen proberen te halen om steeds
iets nieuws te doen, om steeds meer te ontdekken,
en om steeds meer te pushen. Dingen
maken die mensen nog niet gehoord hebben, of
die ik zelf nog niet gehoord heb. Het is voor mij
in elk geval een inspiratiebron om aan de slag
te gaan met dingen die nieuwe mogelijkheden
met zich meebrengen.Ik denk dat er veel meer
op het podium geïmproviseerd gaat worden.
Traditioneel gezien zijn dj’s afhankelijk van
platen, die een minuut of zes of acht duren.
Door middel van mixen of een derde deck kun
je daar een behoorlijke draai aan geven, maar
je zit nog steeds vast aan de arrangementen
van de platen zoals ze zijn. Steeds meer mensen
gebruiken Ableton of Traktor, dan kun je zegmaar
stukjes als een tool, als een gereedschap
gebruiken. In elke volgorde die je wilt. Je kunt
dingen terwijl je ze draait van arrangement
veranderen, of stukken eruit pikken die je leuk
vindt. Ik denk dat mensen de mogelijkheden
van technologie nog niet helemaal gebruiken.
Er wordt nagedacht over de mogelijkheden die
een dj programma kan bieden, maar dan wordt
het eigenlijk één op één gekopieerd. Mensen
kijken niet wat een instrument of draaitafel in
de context van een computer aan extra’s kan
bieden. Een soort van een gekopieerde versie.
Terwijl je er zoveel meer mee kunt doen, veel
meer dan bij fysieke apparaten.”
“De komende tien jaar is de clubscene steeds
minder afhankelijk van hits. Van platen die door
iedereen gedraaid worden en herkent worden.
Iedereen heeft altijd toegang tot elk muziekstuk.
Alles wat gemaakt wordt, is wanneer het af is
toegankelijk voor de hele wereld. Het zal steeds
meer aankomen op de persoonlijke keuze van
de dj of performer in plaats van het toegang
hebben tot dingen die exclusief zijn voor je.
Muziek is steeds meer uitwisselbaar. Het wordt
steeds meer gebruikt als een gereedschap, en
niet meer als iets wat al af is, of een eigen identiteit
heeft. De identiteit wordt toegevoegd door
de gene die er mee aan de slag is. En ik vind dat
een fijne ontwikkeling. De handtekening van de
individuele performer is dan veel duidelijker
zichtbaar, in plaats van dat mensen met hun
handjes staan te zwaaien op plaatjes van anderen.
Dat heb ik nooit zo interessant gevonden.
Muziek en kunst varen wel bij mensen die hun
eigen kleine twist eraan geven. Er zullen altijd
nieuwe manieren gevonden worden om met
apparatuur om te blijven gaan. Ik denk dat de
computer een grote rol blijft houden, maar er
zullen ook subcultuurtjes zijn die teruggaan
naar alles analoog, naar hardware. Verder
denk ik dat er ook nog meer een fusie tussen
beeld en geluid gaat ontstaan. Dure apparatuur
blijft steeds bereikbaarder worden. ”
Voor het vierde en laatste gesprek reis ik af naar
het rommelige laboratorium van Pips:Lab, waar
ik me net iets te nonchalant op een net iets te ver