Technologie Special - DJBroadcast

doorgezakte en daardoor erg hard zijnde bank
laat zakken en het gevoel heb dat ik mijn staartbeen
breek. Met een grimas op mijn gezicht
vraag ik Thijs en Keez – Daan staat te bellen op
de gang, Stije en Steven zijn er niet – te vertellen
over hun toekomstblik. Keez legt uit over kunst
en technologie. “Veel vooruitstrevende kunst
is voor mij juist innovatie. Als je terugkijkt naar
welke mensen nog steeds herinnerd worden,
zijn dat mensen die verder gegaan zijn in een
bepaalde techniek. Er is nog weinig overdracht
tussen kunst en technologie, de kunstenaar is
nog steeds die jongen die thuis zit te schilderen.
Dat begint nu te veranderen. Omdat wij
multidisciplinair zijn, kunnen we makkelijker
die stap ondernemen om gekke kunstvormen
te combineren met technologie. Als je kijkt
naar games, of Hollywood, moet ik soms lachen
om de dingen die wij verzinnen.” Als ik vraag
of de heren iets missen, een technologie, zegt
Keez zonder na te denken “Robots! Ik denk dat
je een kunstenaar of een kunstproject prima
kunt helpen met een robot. Een robotarm, waar
we binnenkort ook naar gaan kijken.” Thijs
legt uit. “Ik denk niet dat alle spelers worden
vervangen door robots, maar ik denk dat een
robot als zijnde een speler aanwezig kan zijn
op het podium, of in de band” Ondertussen
is Daan de ruimte binnen gelopen, en zit fl ink
te rommelen met wat draden. Keez vraagt wat
hij in godsnaam allemaal aan het doen is, en
we besluiten het gesprek voort te zetten in de
keuken. Keez: “Als we toch aan het fi losoferen
zijn, je zou natuurlijk ook allerlei algoritmes
kunnen schrijven. Ik ben blij dat we weg zijn
van jazzmuzikanten, ik kan nu een schandelijke
opmerking gaan maken over dat jazz gepingel
ook maar een soort algoritme is op een bepaald
thema. Dat kun je ook een robot aanleren. Wat
het oplevert weet ik niet, maar je kunt op een
gegeven moment wel intelligentie creëren. Als
iemand doodgaat zou je ook zijn muzikale identiteit
kunnen analyseren, en laten naspelen door
een robot. Het is wel vergezocht, maar…” Thijs
vult hem aan “Ik denk wel dat je de vrijheid en
interactie voor zo’n robot moet creëren, omdat
het anders heel erg word zoals multimedia
vroeger werd toegepast, bijvoorbeeld op een
scherm speelt een fi lm, en een acteur reageert
daar op. Maar je wilt natuurlijk uiteindelijk wel
de dialoog aan gaan met zo’n object.” Keez mist
nog iets. “Dingen op afstand. Als ik naar mezelf
kijk word je zo wereldburger. Thijs was net in
Frankrijk, ik was net in Zweden, ik denk dat –
want samenwerken is een beetje de bliss in de
kunst – kunnen samenwerken over afstand wel
iets is voor de toekomst. Virtual Reality is een
tijdje een hype geweest, maar is weer aan het
afnemen, maar ik denk dat dat stiekem weer
een opleving gaat krijgen. Of dat nou augmented
is, of een soort van reality op afstand, een
soort van telepresence. Daar zie ik wel dingen
in. Dat je ergens iets kunt bekijken, of iets kunt
doen, terwijl je niet aanwezig bent.” Ik zie voor
me een acteur in Nederland, die als hologram
verschijnt bij een acteur op het podium in Barcelona.
De acteur uit Barcelona, zal dan als hologram
in Nederland verschijnen. Beide heren
antwoordden instemmend. “Of je speelt met
zes acteurs één persoon” vult Keez aan. “Ik ben
dan de pink, en Thijs de rest van het lichaam.”
Als ik vraag hoe een Pips:Lab show er over tien
jaar uit kan zien, volgt een diepe zucht. Thijs:
“Ik kan me ook goed voorstellen dat het podium
zich helemaal niet meer bevindt in de werkelijke
wereld, maar dat het helemaal plaatsvindt
op het internet. Waarbij wij dus ook helemaal
niet meer aanwezig zijn, maar over de wereld
verspreid zijn. Wanneer dat is, ligt aan de technische
mogelijkheden.” Keez vult aan “Ik denk
dat dit over twee jaar al kan.”Thijs: “Mensen
hoeven niet meer overal naar toe, mensen kunnen
vanaf thuis kijken en meedoen. Ik vind dat
meedoen wel heel belangrijk eigenlijk. Ik kan
me ook voorstellen dat wij niets meer doen, dat
we alleen een skelet neerzetten, waarbij het
publiek de voorstelling invult” Keez: “Of je kan
een soort van programma uploaden in mensen,
dat je hun spieren met electriciteit beïnvloed.
Je zou op een acteur een bepaald programma
kunnen afspelen, zonder dat hij doorheeft dat
hij hele stukken speelt, met bepaalde teksten.
Als een soort bandrecorder. Misschien hebben
wij over tien jaar de wereld overgenomen, en
dan werkt iedereen als bandrecorder voor
ons.” Thijs: “Ik zie het ook nog wel gebeuren
dat radio en televisie verdwijnen. Geïmplementeerd
in mensen. Ik zie dat wel voor me. Je hebt
dat al in brillen zitten, kleine televisietjes. Die
plak je gewoon op je lens. Klaar. Een klein plugje
er bij. Wat dat betreft zal het implementeren
van techniek in het lichaam ook verder blijven
gaan. Je krijg steeds meer een vergroeiing tussen
mens en techniek.” Keez “Waar ze nu ook
volgens mij mee bezig zijn, is een knopje achter
in je nek. Elke keer als je zin hebt in een sigaret,
dan druk je er op, en een bepaald gedeelte van
je hersenen krijgt een sparkje, en dan ben je je
verslavingsprikkel kwijt.”
Ik vraag of museumbezoeken in de toekomst
nog nodig zijn. Keez: “Als je diep in de toekomst
gaat, wordt iedereen een slap hoopje vlees met
een groot brein en een internet aansluiting, en
that’s it. Nee, maar traditionele kunst vormen
hebben een grote historie. En bovendien
vinden mensen het fi jn om ook nog andere
voorbeelden te zien. Ik denk dat schilderen al-
tijd zal blijven. Maar ik denk ook dat er mensen
zijn die niet alleen maar een nieuw kunstwerk
gaan maken, maar ook een nieuwe kunstvorm.
Lichtschilderen bijvoorbeeld is een nieuw soort
medium. Ik denk dat er wel nieuwe media bij
komen. Video schilderen ofzo. Het zit tussen fo-
tografi e en schilderen in.” Thijs: “Vroeger had
je zo een pallet op je arm, en daar schilderde je
mee, en dat wordt dan een videobeeld, en dan
kun je er op een ander beeld mee schilderen.”
Keez: “Ik denk dat schilderen wel tot in de eeu- eeuwigheid
blijft bestaan. Maar ik weet niet of taal
blijft eigenlijk, in geschreven vorm. Vast wel,
maar het gaat er steeds meer uit. Ik vind het
zelf tegenwoordig om een video instructie te
zien over iets, dan dat ik het lees.” Thijs: “Ja, of
dat talen gaan verdwijnen, en dat iedereen gaat
spreken in een soort van programmeertaal.”
Keez: “Da’s een beetje een gekke!” Thijs: “Ik
kan me wel voorstellen dat wanneer de input,
waar we nu gebruik van maken, je ogen, je
neus, allemaal vervangen is, het geen nut meer
heeft om te kijken naar een schilderij. Als die
input digitaal gezien veel sneller, helderder,
strakker, in je hersenen geprojecteerd wordt,
dan is dat veel beter dan de wazige blik van
een oog met een beetje staar wat er naar kijkt.
Ik vraag me inderdaad af of we nog wel naar
het museum gaan. Misschien is de ervaring
wel intenser als je het niet doet. We gaan naar
Machu Picchu toe? Nee niets, waarom zou je er
naartoe gaan als je het zo je hersenen in krijgt,
alsof je er als een zwaluw doorheen vliegt.
Het is niet voor te stellen hoe snel dingen zich
kunnen ontwikkelen. Second Life, dat was eerst
een hype, maar nu ga je kijken hoe je dat kunt
toepassen op een goede manier. Het is eerst
een hype, net als die 3D schermen. Daarna
gaat het pas naar een next level, waarin het een
functionaliteit krijgt in de maatschappij.” Keez:
“Wat je misschien in de toekomst hebt, is een
kunstwerk dat aanpasbaar is aan wie er kijkt.
Een soort van interactieve fi lm. Wat misschien
juist weer niet interessant is.” Thijs: “Ik zie wel
veel toekomst voor telepathie.” Daan: “UPC
telepathie!” Thijs: “Daar zijn we echt fucking
dichtbij volgens mij. Eigenlijk zijn we er al, we
hebben alleen nog USB aansluitingen nodig.”