Technologie Special - DJBroadcast

tekst
alfred bos
fotografie
mathew scott
Dâm-Funk
houdt het analoog
“Je hebt geen idee wat
voor vuur er in me brandt”
Damon roddick uit Los angeles gaat voor
de rest van de wereld door het leven als
Dâm-Funk. Hij maakt electro funk, het
soort funk met synthesizers en vocoders
dat rond 1980 opkwam – denk aan zapp,
Bootsy collins en de vroege prince. Het is
een stijl die ook door de jaren ‘80 revival
over het hoofd is gezien. in die leemte
wordt voorzien door Dâm-Funks debuutalbum,
de volvette dubbelaar Toeachizown
(‘ieder zijn meug’) die vorig jaar verscheen
via het bekende stones Throw label. “ik
wil een traditie voortzetten.”
Dâm-Funk is geen beginner. Hij draait al zo’n
twintig jaar mee. Aanvankelijk als sessiemuzikant
(toetsenist) en producer, de laatste jaren
vooral als dj. Damon Roddick kwam de muziekindustrie
binnen als protegé van Leon Sylvers,
oprichter van het in de jaren ’80 succesvolle
Solar label en producer van hun grootste hit
act, Shalamar. Hij schreef nummers voor een
aantal funk en new jack swing acts en keek van
Sylvers de kunst van het produceren af. Sinds
2006 heeft hij in Culver City, Los Angeles, een
eigen clubavond genaamd Funkmoshphere.
Daar draait Roddick iedere maandag 7 inches
en onbekende albumtracks uit zijn omvangrijke
collectie jaren ’80 funk. “Mijn publiek komt niet
voor de hype of de drank of de sex. Ze komen
voor de muziek.”
DJB: Wat trok je aan in funk?
“Het escapisme. Hun naam wordt minder vaak
genoemd dan The Beatles, maar George Clinton
en Funkadelic zijn een wereldband. Ik ben een
man van de funk uit de late jaren ‘70 en jaren
‘80, niet zozeer van de James Brown funk van
daarvoor. Synthesizers!”
DJB: Dat electronische element was toen nieuw.
Hoorde je de toekomst?
“Voor mij klonkt het goed, ik hield van dat geluid.
Het vormde een deel van mijn jeugd. Dat
geluid kwam toen op, Kraftwerk begon bekend
te worden. Prince ook. Dat was precies het
geluid dat bij mijn generatie paste.”
DJB: Je hebt een geschiedenis als sessiemuzikant
en producer, toch is je debuutalbum pas vorig jaar
verschenen. Waarom heeft het zo lang geduurd?
“Ik was druk met leven! Er deden zich kansen
voor, maar ze gingen op het laatste moment niet
door. En moest ik mezelf weer overnieuw uitvinden.
Van die dingen. Ik heb ook allerlei baantjes
gedaan, vrachtwagenchauffeur bijvoorbeeld.
Maar al die tijd heb ik aan mijn dromen vastgehouden.
Ik wilde míjn muziek maken. Ik had
tracks geplaatst op mijn MySpace pagina en die
had Peanut Butter Wolf [Chris Manak, oprichter
van het Stones Throwe label] gehoord. Hij vond
het geweldig en vroeg of ik remixen wilde
maken. Uiteindelijk heb ik een remix gedaan
van Burn Rubber, een cover door Baron Zen
van een jaren ’80 funk hit van de Gap Band.
En daarna kwam mijn eerste eigen release op
Stones Throw: Burgundy City, met Galactic Fun
op de B-kant. Die deed het goed en zodoende
kon ik mijn album maken. En nu zit ik met een
journalist uit Europa te praten.”
feature
pagina
91
DJB: Het heeft dus even geduurd eer de erkenning
kwam. Ooit getwijfeld?
“Er is me vaak verteld dat ik beter een baan
kon zoeken of een ander plan moest bedenken.
Prima, dacht ik, maar je hebt geen idee wat voor
vuur er in me brandt. Ik weet dat hier ben om
muziek te maken, om de funk te verspreiden.
Daar voel ik me goed bij en ik weet dat anderen
zich er ook goed door gaan voelen. Ik sta niet
voor hip hop, al hou ik daar ook van. Ik sta voor
funk en die stijl had lange tijd geen vertegenwoordiger.
Ik heb het over serieuze funk, zoals
die vroeger werd gemaakt door mensen als
Mtume, Slave en Loose Ends in Engeland. Die
traditie wil ik voortzetten.”
DJB: Je bent een liefhebber van oude analoge
spullen, klopt dat?
“Zeker, ik gebruik bij voorkeur analoge apparatuur.
Ik gebruik wel software, maar ik hou
van dat geluid van toen. Tegenwoordig klinkt
het me veel te netjes, steriel bijna. Mijn muziek
heeft de foutjes en de scherpe randjes die toen
normaal waren. Omdat de studiotechniek verre
van perfect was. Niet dat ik lo-fi wil klinken, ik
ben een moderne funkmuzikant die het geluid
van toen wil herscheppen. Misschien wordt mijn
volgende album wel hi-tech, we zullen zien.”
Dâm-Funk speelt op 9 april in Paradiso, Amsterdam
en op 10 april op Motel Mozaique,
Rotterdam. Toeachizown is uit op Stones Throw
en wordt verspreid door Rush Hour.
www.myspace.com/damfunk