EPkE zONDErLAND NiEUW THiALF - Wielersportboeken

106 interview
daniël knibbeler
urfde je te kijken?
“Ik moest wel. Er is namelijk een
belangrijke taak voor de coach tijdens
de oefening. Na het toekennen van
de score treedt er een heel protocol
in werking, waarin de coach veertig
seconden de tijd heeft om protest
aan te tekenen wanneer de jury een foute
uitgangswaarde heeft gehanteerd. Dat is
weleens lastig. Je wilt je na de oefening over
je sporter ontfermen en intussen sta je te
rekenen.”
maar nu zijn we al aan het einde van het verhaal
gekomen. Laten we bij het begin beginnen: Hoe ben
je turntrainer geworden en wanneer heb je Epke leren
kennen?
“Ik ben op mijn elfde met turnen begonnen bij
GVL in Lelystad. Toen ik 14 jaar was, mocht ik
elke zaterdag in Heerenveen gaan trainen, waar
Gerard Speerstra hoofdcoach was. Daar liep ook
de familie Zonderland rond: Herre, Johan én
Epke. Die zal toen een jaar of 9 geweest zijn.
Een uitzonderlijk talent, zo werd er toen al over
hem gezegd. Op een gegeven moment ben ik gestopt
met turnen en kwam ik ook niet meer in
Heerenveen. Epke heb ik niet specifi ek gevolgd,
maar ik kwam hem weer tegen toen ik aan het
CIOS studeerde en stage ging lopen bij Gerard
“Hij kan dingen die
niemand anders kan, je weet
dat het zou kunnen, dus daar
droom je van”
Speerstra. Kort voor 2005 werd ik door Gerard
benaderd met de vraag of ik aan de slag wilde in
Heerenveen als jeugdcoach, om te werken met
jongens van 12, 13 jaar. Toen kwam het moment
dat Gerard Speerstra in confl ict kwam met de
turnbond en zijn contract niet werd verlengd.
Mij is vervolgens gevraagd om hem als hoofdcoach
op te volgen. Dat was een moeilijke beslissing.
Gerard was mijn stagebegeleider geweest,
hij was een prima collega, hij was mijn mentor
en hij was een vriend geworden. Plus het feit
dat ik plotseling voor de leeuwen werd gegooid.
Het werken met volwassen sporters stelt andere
eisen. En als hoofdcoach kreeg ik ook nog eens
te maken met allerlei managementtaken. Dat is
dan ook met vallen en opstaan verlopen, en met
veel steun van de bond en van mijn collega’s.”
zijn de Nederlandse coaches eigenlijk goed genoeg?
We zijn immers geen land dat deel uitmaakt van de
internationale top. Hoe kom je dan aan de kennis en
ervaring?
“Het is waar dat we nog niet een grote pool hebben
om uit te putten. Toch denk ik dat er aan
de kennis van onze toptrainers weinig schort.
Inmiddels is gebleken dat we als klein land wel
degelijk over talent beschikken, met als exponenten
Yuri van Gelder, Jeff rey Wammes en
Epke Zonderland. De ontwikkeling van de tech-