lesmap paradise now - Lessen in het donker

komt natuurlijk ook de wanhoop naar voor: Suha hoopt nog steeds
op beterschap, maar de taxichauffeur is die hoop blijkbaar verloren
na het beleven van dertig jaar Israëlische bezetting.
Je voelt de scherpe aanklacht eveneens in de scène in het eethuisje,
maar door de eigenwijze humor in de dialoog voelt het niet
verkeerd om te glimlachen.
Khaled komt een eethuisje binnen, gaat zitten en krijgt onmiddellijk
een bord bonen voorgeschoteld. De mannen in de zaak voeren een
hevige discussie, blijkbaar over de koningin van Zweden.
KLANT: Weet je dat ze in Zweden stoppen voor een stoplicht
en een zebrapad, maar hun zelfmoordcijfers zijn de hoogste ter
wereld?
UITBATER: Wat heeft dat met die teef te maken?
KLANT: Ze zijn gek!
Ik heb nog nooit zo’n lelijke koningin gezien. En dan leert ze ons
ook nog de les over onze collaborateurs. Ze vindt hun lot belangrijker
dan dat van gewone mensen.
UITBATER: Je moet ze stuk voor stuk afmaken.
KLANT: Ze bij de haren slepen en in mootjes hakken.
KHALED: Wie?
UITBATER: De collaborateurs.
KLANT: Inderdaad!
UITBATER: En hun verwanten en buren erbij.
KHALED: Kortom iedereen afmaken?
Wat hebben hun buren en verwanten misdaan?
UITBATER: Wat heb jij opeens, ben je soms Zweeds?
In het tweede deel van de film worden de conversaties zwaarder en
verdwijnt de humor. De dialogen zijn een nuttig middel om meer te
weten te komen over de personages.
Het voorbeeld hieronder is een dialoog uit de scène bij Suha thuis.
Saïd komt midden in de nacht de sleutels van haar auto terugbrengen,
en blijft uiteindelijk voor een kopje thee. Suha probeert
langzaam kennis te maken met Saïd, maar de conversatie eindigt
met het onderwerp dat prominent in Saïds hoofd aanwezig is: de
Israëlische bezetting.
SUHA: Wat doe je in je vrije tijd? Sport je? Ga je naar de film?
SAÏD: Nee, er is geen bioscoop in Nabloes.
SUHA: Weet ik, maar ben je ooit al eens in een bioscoop geweest?
SAÏD: Eén keer, tien jaar geleden, toen we de Rivoli-bioscoop in
brand staken.
SUHA: Heb jij dat gedaan?
SAÏD: Ik niet alleen, we waren met een groep mensen.
SUHA: Waarom, wat had die bioscoop misdaan?
SAÏD: De bioscoop niks, … Israël.
Ze hadden ons verboden om in Israël te werken. We hielden een
betoging die eindigde bij de bioscoop en we staken ‘m in brand.
SUHA: Waarom juist die bioscoop?
SAÏD: Waarom wij?
SUHA: Geen idee.
Eén van de belangrijkste conversaties uit de film is die tussen Suha
en Khaled, wanneer ze met de auto op zoek zijn naar de voortvluchtige
Saïd. Suha is op de hoogte van hun plan en probeert
Khaled te overtuigen. Hun standpunten staan haaks op elkaar. Tijdens
deze dialoog zie je bij beiden de overtuiging die ze hebben in
hun standpunten, en hoor je in detail de redenen die Khaled heeft
om de aanslag te plegen. Suha drukt op haar beurt elk argument
van Saïd de kop in. En zoals altijd wanneer je over het conflict praat
of nadenkt, komt er geen passende conclusie of antwoord.
SUHA: Waarom doen jullie dit?
KHALED: Om in de dood aan hen gelijk te zijn.
SUHA: Als je kunt doden en sterven voor gelijkheid, probeer die
dan te bereiken in het leven.
KHALED: Hoe? Met jouw mensenrechtenorganisatie?
SUHA: Bijvoorbeeld! Ik geef ze geen excuus om ons af te maken.
18 19