KBC Institutional Fund - Febelfin - Duurzame producten

2.1.7 TIJDENS HET BOEKJAAR GEVOERD BELEID
Midden 2009 klom de wereldeconomie uit een diep dal, maar het herstel bleef erg afhankelijk van de
massale overheidsstimuli op het budgettaire en monetaire vlak. In de voorbije verslagperiode bleven
de twijfels over de duurzaamheid van het economische herstel het beleggingsklimaat domineren. In
Europa woekerde de schuldcrisis voort. Reeds vijf euro-landen deden een beroep op de Europese
Noodfondsen. Griekenland bereikte een akkoord met zijn schuldeisers uit de private sector over een
herschikking van zijn obligatieschuld in hun handen. Zelfs het voortbestaan van de euro werd in vraag
gesteld. Gelukkig bood de hoogconjunctuur in Azië nog wat tegenwicht.
Vanaf 2010 werden in de VS meer banen gecreëerd dan geschrapt, maar het tempo van de
werkgelegenheidsgroei bleef aan de lage kant. Ook de lonen stegen nauwelijks: de toename van de
koopkracht van de gezinnen bleef zeer bescheiden en was slechts in staat een zeer gematigde groei
te ondersteunen. De economische groei (amper +1,6% op jaarbasis in de eerste twee kwartalen van
2012) werd verder afgeremd door de sanering van de financiën van de staten en lokale besturen, en
door het groeiende invoerlek.
Even spectaculair als de winstval tijdens de recessie was het herstel van de bedrijfswinsten vanaf
het vierde kwartaal van 2009. Het conjunctuurherstel in het Westen mag dan mager uitvallen, bij de
bedrijfswinsten was dat zeker niet het geval. Na een omslag van verlies naar winst in het laatste
kwartaal van 2009 steeg de winst per aandeel met gemiddeld 48% in 2010, +14% in 2011 en +9,4%
in het eerste kwartaal van 2012 (voor het geheel van de ondernemingen uit de Amerikaanse
S&P 500). Dat krachtige herstel was niet toe te schrijven aan uitzonderlijke of eenmalige
gebeurtenissen, maar deed zich voor in zowat alle sectoren. De laagconjunctuur in het Westen
stond een sterke omzetstijging niet in de weg (de jaarstijging bedroeg gemiddeld 8,5% in 2011). De
opkomende economieën, in hoogconjunctuur, worden almaar belangrijker als afzetmarkt voor
westerse bedrijven. Maar meer dan aan de omzetstijging was de winststijging te danken aan een
scherpe daling van de (loon)kostendruk.
De eerste fase van het economische herstel ging gepaard met een mooie beursrally, die de
S&P 500 eind april 2010 75% hoger dan zijn dieptepunt van 9 maart 2009 had getild. Nadien hadden
de aandelenmarkten het moeilijk om hun tweede adem te vinden. De eurocrisis en de vrees dat de
Europese bankensector eronder zou bezwijken, bleven natuurlijk permanent een schaduw over de
markt werpen. Daarnaast beheersten wisselende stemmingen over de conjunctuur het beursverloop.
In 2012 was dat niet anders. In de eerste drie maanden stuurde relatief conjuctuuroptimisme de
beurzen hoger, nadien werd wat gas teruggenomen. Op 30 juni boekte de MSCI All Countries (de
ruimste wereldindex) over het voorbije halfjaar een return van 8,7% in euro.
Onder de klassieke markten bleef de underperformance van West-Europa (returnindex van de MSCI
Europe over de voorbije zes maanden, -5,2%) nog relatief beperkt. Nochtans bleven de
probleemdossiers zich in de EMU opstapelen: de Griekse schuldherschikking, de dreiging van een
verkiezingsoverwinning in dat land van een extremistische scheurpartij, de onderkapitalisatie van de
Spaanse banken, het referendum in Ierland, de financiële puinhoop in Cyprus… Blijkbaar is door de
jarenlange underperformance van Europese aandelen de waarderingskloof tegenover Amerikaanse
aandelen dermate opgelopen dat nieuwe episodes in de euro-crisis minder dramatisch op de
beursvloer worden onthaald. Hoe dan ook, in deze verslagperiode werd de achterstand die Europa
de voorbije jaren heeft opgelopen tegenover de VS nog iets groter. Wall Street sloot het verslagjaar
per saldo fors hoger af (S&P 500: +8,6%, Dow Jones: +6,4%) en voor een Europese belegger kwam
daar de koersstijging van de dollar bovenop (return MSCI USA in euro: +11,9%).