Henk Sollie - Boekje Pienter

aspecten als ‘future political dynamics, resistance to the new order, likely public order problems, and
public acceptance of the new police’ (Bayley, 2006:92).
Een derde aspect waar rekening mee gehouden dient te worden bij het plannen van opbouw
en hervormingsactiviteiten zijn de lokale omstandigheden. De geschiedenis en tradities van een staat
evenals economische en politieke factoren zijn van invloed op het veranderingsproces (Marenin,
2005). Zo dient nagegaan te worden wat de lokale gebruiken in politieoptreden zijn, evenals de
kwaliteit van het politiepersoneel en de bestaande infrastructuur. Immers, het ‘overzetten’ van
politiemodellen van de ene in de andere staat is veelal niet mogelijk. In postconflict staten is het van
belang dat onderzocht wordt wat de rol van de politie in het conflict was, want ‘in most, if not all, war-
torn societies (from intra-state conflicts) the police were, prior to and/or during the conflict period,
politically biased, militarised, corrupt, ethnically (or group) divide, disrespectful of human rights and
inefficient at ensuring the security of all citizens’ (Celador, 2005:364). Ook al is een conflict afgelopen,
dergelijke activiteiten van een politiekorps blijven in de hoofden van de bevolking voortbestaan en
kunnen het hervormingsproces blokkeren. Een mogelijke consequentie kan zijn om in een dusdanige
situatie er voor te kiezen om een geheel nieuw korps op te richten.
Een andere lokale omstandigheid die van belang is, is de mening van het ontvangende land
betreffende de internationale hulp. Opbouw en hervormingsactiviteiten kunnen immers niet ontplooid
worden zonder goedkeuring van lokale politici, lokale bevolking en in het geval van politieopbouw van
lokale politiefunctionarissen (Bayley, 2006; Marenin, 2005; Mobekk, 2005; Neild, 2001). Oftewel, er
dient samenwerking verkregen te worden met inheemse elites. ‘Without this ‘pull’ from within, no
amount of ‘push’ from outside will produce reform’ (Bayley, 2006:96). Daartoe moeten
hervormingsplannen in overleg met afgevaardigden van de lokale bevolking plaatsvinden. Echter,
hierin schuilt een dilemma aangezien uit de praktijk blijkt dat wat nodig is (in de ogen van de
internationale gemeenschap) veelal niet nodig wordt bevonden door lokale ambtenaren. Immers,
opbouw/hervorming van de politie is een politiek proces aangezien het zowel het leven van mensen
binnen als buiten de politieorganisatie beïnvloedt. Omdat de instemming van de lokale gemeenschap
benodigd zo niet cruciaal is, zal dit veelal betekenen dat donors ‘be forced to reduce the scope of
substantive change to what is locally acceptable‘ (Bayley, 2006:98).
Ten vierde dienen donoractiviteiten op elkaar afgestemd te worden. Immers, er zijn vele
overheidsinstanties en organisaties actief op het terrein van inheemse politieopbouw en hervorming.
Dergelijke actoren bevinden zich zowel op supranationaal niveau (VN, NAVO, OVSE, (W)EU) als op
nationaal niveau als op het niveau van private organisaties, denk aan non-gouvermentele organisaties
en private organisaties. Het is met name van belang dat dezelfde strategieën en doctrines worden
geïmplementeerd en niet, zoals vaak gebeurd, politieadviseurs hun eigen kennis (zoals ze
politieoptreden gewend zijn in hun thuisland) overbrengen en er zodoende ‘foreign feudalism’ ontstaat
(Bayley, 2006:101). Indien het niet mogelijk is dat het ontvangende land de coördinatie op zich neemt,
kunnen concepten als ‘lead nation’ of ‘stuurgroep’ gehanteerd worden (Mobekk, 2005).
Een laatste aspect welke in dit onderzoek wordt onderscheiden in het kader van de
voorbereiding op de missie, is dat de juiste mensen geselecteerd dienen te worden voor de uitvoering
van de opbouw en hervormingstaken (Bayley, 2006; Marenin, 2005). Uitgezonden personeel bekleedt
immers een voorbeeldfunctie waardoor kwaliteit veelal belangrijker is dan kwantiteit (Stodiek, 2004).
____________________________________________________ Opbouw en hervorming van inheemse politiekorpsen
Ervaringen van de Nederlandse krijgsmacht na 1989 37