Henk Sollie - Boekje Pienter

arrestatieteams), drugs- en terrorismebestrijding eenheden, en forensische experts. Daarbij dient niet
vergeten te worden om lokale agenten vertrouwt te maken met het Westerse, technologische
materiaal. Op den duur dienen eveneens lokale instructeurs opgeleid te worden, zodat het korps zelf
zorg kan dragen voor het trainen van haar rekruten; met andere woorden, ‘training the trainers’.
Het trainen van politieagenten dient, zo betoogt Marenin (2004), realistisch van aard te zijn en
moet op een geïntegreerde en op de context toegespitste wijze gegeven worden. 50 De politietaak is
immers complex: ‘The police must balance – continuously, every day, in every decision – legitimate
yet conflicting values and rights: demands for effectiveness while still protecting individual rights, the
maintenance of public order without unduly restricting liberty, the need to threaten or use force without
deviating into abuse, being guided by law and professional expertise simultaneously’ (Marenin,
2004:108). Daarbovenop komt het gegeven dat agenten een ruime mate aan beslissingsvrijheid
bezitten in de uitvoering van hun taken (‘street corner politician’); zij kunnen daardoor niet
aangestuurd worden als radertjes in een machine. Agenten dienen dan ook een gedegen opleiding te
krijgen, gedurende hun hele ambtstermijn (‘career-long teaching’), zodat hun waarden en
vaardigheden worden aangeleerd en ze een ‘good cop’ worden en blijven (Bayley & Bittner, 1984).
Een dilemma dat zich bij nieuw op te richten korpsen voordoet is de inzetbaarheid van nieuw
gerekruteerde en getrainde agenten. Doorgaans doorlopen rekruten een trainingsprogramma waarin
eerst cursussen aan de lokale politieacademie worden gevolgd om vervolgens een aantal weken
veldtraining te krijgen (zie ter illustratie de Kosovo casus). Laatstgenoemde houdt in dat zij onder
begeleiding van (internationale) trainers de geleerde lessen in de praktijk gaan uitvoeren. Aan het eind
van dit trainingsproces dienen de agenten operationeel inzetbaar te zijn. Echter, veelal wordt er grote
druk uitgeoefend, gezien de veiligheidssituatie, om de rekruten zo snel mogelijk in te zetten.
Consequentie daarvan is dat het trainingsproces ingekort dient te worden, wat gevolgen heeft voor de
kwaliteit van de opgeleide agenten (Dobbins e.a., 2007; Neild, 2001; Peake, 2004). Gevolg van
onvoldoende geschoolde agenten kan zijn dat de agenten de taken niet aankunnen (met name in
gevaarlijke situaties) waardoor de kans bestaat dat zij of deserteren of de bevolking onjuist
behandelen waardoor het politiekorps in diskrediet raakt. Er dient dan ook voor gezorgd te worden dat
het trainingsprogramma op niveau blijft.
Casus Kosovo - Peake, 2004:18
‘Two major institutional actors share responsibility for creating a police force for Kosovo, the
OSCE and UNMIK. The OSCE has initial responsibility for training the new recruits at the
Kosovo Police Service School. As the cadets graduate from this initial stage of training and
arrive at police stations for field training, UNMIK police then assume primary responsibility
for their development. Initially (1999-2000), eight weeks were spent in the classroom,
though for subsequent classes of cadets this was extended to nine, and then to twelve
weeks of training. Seventeen weeks are to be spent in the field under the supervision of
50 In het kader van dit onderzoek zal slechts in zeer beperkte mate worden ingegaan op het opleiden van agenten. Er is
hedentendage veel literatuur beschikbaar aangaande dit onderwerp. Zie onder andere (Bayley & Bittner, 1984), Marenin (2004)
en OVSE (2006) betreffende het opleiden van agenten.
____________________________________________________ Opbouw en hervorming van inheemse politiekorpsen
Ervaringen van de Nederlandse krijgsmacht na 1989 43