Verhardingen voor voetgangersvoorzieningen – Aanbevelingen ...

verhardingsmaterialen
16
riaal) moet ook de straatlaag van stijf materiaal
(zandcement of mortel) zijn, om te voorkomen
dat de voegen als gevolg van lichte zettingen
in de ongebonden onderliggende lagen gaan
scheuren
Bij doorlatende voegen (bijvoorbeeld met
zand gevuld) moeten ook de onderliggende
lagen doorlatend zijn, zodat indringend water
wordt afgevoerd en zich niet in de constructie
ophoopt
De straatlaag is niet te dik en zo gelijkmatig
mogelijk
De voegbreedte is afhankelijk van het gekozen
voegmateriaal:
• maximum 10 mm voor straatkeien die in een
rechte lijn worden gelegd;
• 5 tot 15 mm voor mozaïekkeien;
• maximum 9 mm voor natuursteentegels.
Ten slotte is er nog een nieuwe techniek, waarbij
straatkeien op recycleerbare oplegblokjes
van kunststof worden aangebracht De blokjes,
die op een vaste afstand van elkaar op een
zeer fijne straatlaag worden geplaatst, ondersteunen
en blokkeren de straatkeien De straatkeien
zijn zo gegradeerd en gezaagd dat zij
volledig de vorm van de oplegblokjes volgen
Omdat deze techniek zich nog in een experimentele
fase bevindt, is de deugdelijkheid
ervan voor toepassingen op grote schaal of
verhardingen onder verkeer nog niet bewezen
2.1.3 Waterdoorlatende
betonstraatstenen
2.1.3.1 Grondbeginselen
van een waterdoorlatend
verhardingssysteem
Een waterdoorlatende verharding heeft als
doel hemelwater tijdelijk op te slaan (bufferen)
en af te voeren Het oppervlaktewater wordt
in de constructie opgevangen, waar het in de
aanwezige grond infiltreert of vertraagd wordt
afgevoerd Op die manier wordt overlast van
het rioolstelsel vermeden, hoeven overlaten
niet in werking te treden en neemt het gevaar
voor overstroming af
Een waterdoorlatende verharding biedt niet
alleen het voordeel dat oppervlaktewater niet
onmiddellijk in riolen of waterlopen terechtkomt,
het houdt ook het grondwater op peil
Als het water niet in de grond kan infiltreren,
wordt het vertraagd naar een nabijgelegen
infiltratiebekken of sloot afgevoerd
De algemene werking van een waterdoorlatend
verhardingssysteem steunt op de volgende
grondbeginselen:
• opvang van hemelwater in de constructie:
naargelang van de soort van betonstraatsteen
dringt het hemelwater via de verbrede
voegen, de drainageopeningen of de poreuze
samenstelling in de constructie en wordt
het zo vlug mogelijk naar de onderliggende
lagen afgevoerd;
• draagvermogen: de fundering verschaft de
constructie het nodige draagvermogen voor
het optredende verkeer Bij tijdelijke opslag
van water in de constructie mag de fundering
dus niet te nat worden, om een verlies
aan draagvermogen te vermijden;
• tijdelijke opslag van hemelwater: de tijdelijke
opslag van hemelwater vindt bij voorkeur
in de onderste lagen van de constructie
plaats Bij weinig doorlatende grond dient de
onderfundering als extra veiligheid;
• afvoer van hemelwater: hemelwater wordt
bij voorkeur afgevoerd door infiltratie in
de aanwezige grond Als dat niet mogelijk
is, wordt het vertraagd naar een nabijgelegen
infiltratiebekken of sloot afgevoerd
De afvoer gebeurt via een knijpleiding om
overlast te vermijden en tijdelijke opslag in
de constructie mogelijk te maken
2.1.3.2 Soorten van waterdoorlatende
betonstraatstenen
Over het algemeen onderscheiden we vier
soorten van waterdoorlatende betonstraatstenen:
• betonstraatstenen met verbrede voegen;
• betonstraatstenen met drainageopeningen;
• poreuze betonstraatstenen;
• grasbetontegels.