Verhardingen voor voetgangersvoorzieningen – Aanbevelingen ...

gebruikerseisen
42
3.1.3.2 Betonverhardingen
Betonverhardingen worden doorgaand gestort
en vertonen slechts enkele voegen op een
regelmatige afstand van elkaar (zie 222)
Als de glijbekistingsmachine goed is ingesteld,
de betonsamenstelling constant is en de betonaanvoer
niet wordt onderbroken, kan een zeer
vlak betonoppervlak worden gerealiseerd
Als met vaste bekistingen moet worden
gewerkt, wordt de betonspecie met een handbediende
trilbalk en trilnaalden verdicht
Aanbevelingen
Voor een goede vlakheid is het van essentieel
belang dat:
• de stroken voor de rupsbanden van de
glijbekistingsmachine goed vlak, voldoende
draagkrachtig en obstakelvrij zijn;
• de betonaanvoer niet wordt onderbroken;
• de betonspecie een aangepaste en constante
samenstelling heeft;
• de krimpvoegen tijdig op de juiste diepte en
afstand van elkaar worden ingezaagd, om
wilde scheurvorming te voorkomen;
• niet meer uitzetvoegen dan nodig worden
aangebracht, om trapjesvorming tegen te
gaan;
• bij de ontwerpdikteberekening de verwachte
verkeersbelasting wordt ingeschat en het
draagvermogen van de aanwezige grond en
eventuele fundering worden geverifieerd,
om indien nodig een extra fundering of een
grotere dikte van de betonverharding te
voorzien
3.1.3.3 Bitumineuze verhardingen
Bitumineuze verhardingen en in het bijzonder
(machinaal verwerkt) asfaltbeton of gietasfalt
kunnen doorgaand worden aangebracht Zij
vertonen dan ook geen naden of oneffenheden
en bieden een optimale vlakheid en een zeer
comfortabel loopoppervlak
Voor een goede vlakheid van de toplaag zijn
ook de vlakheid en het draagvermogen van
de ondergrond van belang De ondergrond is
de laag waarop de nieuwe verharding(slaag)
wordt aangebracht Elke laag dient als ondergrond
voor de volgende Naargelang van de
toepassing kan het dus om de fundering, een
gefreesd oppervlak (bij een inlay) of het oppervlak
van de bestaande verharding (bij een
overlaging) gaan
Warm bereid asfalt
Standaardbestek TB 2011 stelt geen specifieke
eisen aan de vlakheid van asfaltverhardingen
voor voetgangersvoorzieningen Wel kan worden
uitgegaan van de eisen voor de vlakheid
van verhardingen voor fietsvoorzieningen
De vlakheid van een asfaltverharding wordt
gemeten met een rei van 3 m Volgens de
bepalingen in het standaardbestek TB 2011
(F2321 en E4223) mogen oneffenheden
niet groter zijn dan:
• 7 mm voor de eerste asfaltonderlaag (aangebracht
op de funderingslaag);
• 5 mm voor de andere asfaltonderlagen en
de toplaag
Voor funderingslagen gelden de volgende
eisen:
• 15 mm voor funderingen van steenslag of
zandcement;
• 10 mm voor funderingen van schraal beton
De vlakheid van een asfaltverharding hangt
in grote mate af van de voorbereiding van
de ondergrond en de wijze van aanbrenging
(machinaal of handmatig) Een machinale verwerking
biedt de beste garantie op een goede
vlakheid
Voorts dient met de volgende aspecten rekening
te worden gehouden:
• als flexibel materiaal past asfaltbeton zich
redelijk goed aan differentiële zettingen in
de ondergrond aan en helpt zo kleinere
variaties in de vlakheid te ondervangen
Bij te grote vervormingen is dat echter niet
mogelijk en ontstaan hinder (comfortverlies,
stilstaand water) en scheurvorming;
• asfaltbeton is gevoelig voor blijvende vervorming
(spoorvorming en ribbelvorming) In
overrijdbare gedeelten zoals verhoogde voetgangersoversteekplaatsen
en inritten voor
zwaar verkeer waarvan de opbouw niet op de
optredende verkeersbelastingen is berekend,
kan dit aanleiding geven tot onvlakheid en
comfortverlies Om dit tegen te gaan, moet